Rechtbank Midden-Nederland 27-03-2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:1187

Bij haar tussenvonnis van 7 november 2018 heeft de kantonrechter de zaak naar de rol verwezen voor het nemen van een akte door [eiseres] voor het overleggen van een machtiging van de kantonrechter om deze procedure te mogen voeren voor de minderjarige kinderen, zoals is vereist op grond van artikel 1:253k BW in samenhang met artikel 1:349 BW.

[eiseres] heeft vervolgens de machtiging van de kantonrechter overgelegd.

Ten slotte is opnieuw vonnis bepaald.

Het beroep van [gedaagde] op verjaring wordt afgewezen. Niet alleen is de verjaringstermijn van 5 jaar nadat het gezag van [gedaagde] over de kinderen is geëindigd, zoals bedoeld in artikel 1:377 BW, niet verstreken, ook de verjaringstermijn van 5 jaar, genoemd in artikel 3:310 BW, is niet verstreken. Op grond van laatstgenoemd artikel verjaart een vordering tot schadevergoeding door verloop van 5 jaar na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. Volgens [eiseres] heeft zij de schade niet meteen ontdekt, omdat zij geen bankafschriften van de spaarrekeningen meer kreeg. Dat is aannemelijk omdat de rekeningen op 17 januari 2013 waren opgeheven. De vorderingen waren dus nog niet verjaard toen [eiseres] deze procedure startte.

Verder heeft [gedaagde] aangevoerd dat hij het geld heeft besteed voor de kinderen, met name voor de aankoop van een bed met bijbehorende zaken, zodat zij bij hem konden slapen. Op de zitting is echter gebleken dat hij dat bed en andere zaken pas een jaar later gekocht heeft. Zijn stelling gaat dus niet op. Daarom neemt de kantonrechter aan dat [gedaagde] het geld ten behoeve van zichzelf heeft aangewend.

[gedaagde] heeft verder als verweer aangevoerd dat het geld op de spaarrekeningen alleen van hem afkomstig was. Dat is echter niet doorslaggevend, want het verandert niets aan het gegeven dat het opzij was gezet voor de kinderen. Ter zitting heeft [gedaagde] verklaard dat het de bedoeling was om in de toekomst met het geld iets leuks voor de kinderen te doen.

Het voorgaande betekent dat [gedaagde] onrechtmatig heeft gehandeld door op 17 januari 2013 zonder medeweten en goedvinden van [eiseres] de gelden van de spaarrekeningen van de kinderen ten behoeve van zichzelf op te nemen. De schade bestaat uit de opgenomen bedragen. De vorderingen zullen daarom worden toegewezen: aan [voornaam van minderjarige 1] € 851,68 en aan [voornaam van minderjarige 2] € 851,23.

Als onweersproken is ook de wettelijke rente over deze bedragen toewijsbaar. De gevorderde rente bedraagt voor [voornaam van minderjarige 1] € 109,44 tot en met 8 maart 2018 en voor [voornaam van minderjarige 2] € 109,38 tot en met 8 maart 2018.

Gelet op de familierelatie van de kinderen en hun vader zullen de proceskosten worden gecompenseerd, zodat ieder de eigen kosten draagt.

veroordeelt [gedaagde] om aan [minderjarige 1] een bedrag van € 961,12 te betalen, vermeerderd met de wettelijke rente over € 851,68 vanaf 8 maart 2018 tot de voldoening;

veroordeelt [gedaagde] om aan [minderjarige 2] een bedrag van € 960,61 te betalen, vermeerderd met de wettelijke rente over € 851,23 vanaf 8 maart 2018 tot de voldoening;

compenseert de proceskosten in die zin dat elke partij de eigen kosten draagt;

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het meer of anders gevorderde af.