Rechtbank Gelderland 26-02-2019, ECLI:NL:RBGEL:2019:1278

Op 26 februari 2019 heeft de kinderrechter de zaak ter zitting met gesloten deuren behandeld.

Gehoord zijn:

Opgeroepen en niet verschenen zijn:

[minderjarige] verblijft op dit moment op behandelgroep [groep] .

Bij beschikking van 29 juni 2018 van de rechtbank Oost-Brabant is de ondertoezichtstelling van [minderjarige] verlengd tot 6 juli 2019. De kinderrechter heeft bij beschikking van 30 november 2018 van dezelfde rechtbank een machtiging gesloten jeugdhulp verleend tot 3 maart 2019.

De GI heeft het verzoek gehandhaafd en het volgende ter zitting naar voren gebracht. Er is tot op heden geen passende plek gevonden voor [minderjarige] omdat enerzijds het woonplaatsbeginsel geldt, anderzijds instellingen afhaken vanwege de heftige problematiek van [minderjarige] . Dat de moeder nu van plan is terug te verhuizen naar de provincie Brabant, zorgt in de huidige situatie alleen maar voor nog meer onduidelijkheid. Een tijdelijk verblijf van [minderjarige] bij de moeder vindt de GI niet in het belang van [minderjarige] . De moeder heeft geen vaste woonplek en kan [minderjarige] daardoor niet de stabiliteit bieden die zij nodig heeft en een crisisplaatsing is vaak voor kortere duur. Een tijdelijke terugplaatsing naar de moeder zal de situatie alleen maar verslechteren. Op dit moment kan de veiligheid van [minderjarige] alleen gewaarborgd blijven binnen een gesloten setting.

De kinderrechter heeft besloten om het verzoek van de GI toe te wijzen. Uit de overgelegde stukken, zoals de verklaring van de gedragswetenschapper, blijkt dat [minderjarige] vanwege haar gedragsproblemen en zelfbepalend gedrag veel behoefte heeft aan duidelijkheid. Hoewel de geschikte plek voor [minderjarige] nog niet is gevonden, acht de kinderrechter het van belang dat [minderjarige] de stabiliteit en duidelijkheid blijft ervaren die haar binnen de gesloten setting wordt geboden.

De kinderrechter acht de alternatieven, te weten een tijdelijke terugplaatsing naar de moeder of een tijdelijk verblijf in een crisissetting van [minderjarige] niet in haar belang. Immers, geadviseerd is dat een vervolgplek een plaats moet zijn waar [minderjarige] zo lang mogelijk stabiel kan blijven en dus niet een plek voor korte duur omdat [minderjarige] dan op korte termijn weer overgeplaatst zou moeten worden. De moeder woont ook niet stabiel (zij is sinds kort tijdelijk bij haar ouders ingetrokken nadat haar relatie is gestrand) en op een crisisplek voor volwassenen is onvoldoende aandacht voor de specifieke problematiek van [minderjarige] . Om in ieder geval de komende tijd te overbruggen is het daarom noodzakelijk dat [minderjarige] in de gesloten setting blijft. Deze plek is voor [minderjarige] veilig en vertrouwd en zij kan daar de komende tijd nog profiteren van de stabiliteit en structuur die deze setting biedt. Daarbij komt dat eerdere beloftes die aan [minderjarige] zijn gedaan over een vervolgplek niet gerealiseerd konden worden en dit heeft bij [minderjarige] voor onduidelijkheid en teleurstelling gezorgd. Daardoor heeft [minderjarige] onlangs nog een terugval gehad: zij heeft geblowd en XTC gebruikt waardoor zij op de intensive care is terechtgekomen. De kinderrechter durft daarom – kort gezegd – het risico niet aan om [minderjarige] nu op een besloten of open plek te plaatsen waar onvoldoende structuur is en zij (weer) kan terugvallen. Dan zou alles wat [minderjarige] in de afgelopen tijd heeft geleerd, mogelijk voor niets zijn geweest.

Uiteraard is het wel van belang is dat er snel duidelijkheid komt over de woonplaats van de moeder, dit in verband met het woonplaatsbeginsel, zodat de GI (hopelijk) sneller kan handelen om een passende plek voor [minderjarige] te vinden. De kinderrechter heeft echter onvoldoende zicht op de termijn waarbinnen een geschikte plek voor [minderjarige] kan worden gevonden. Om een nieuwe teleurstelling bij [minderjarige] te voorkomen, acht de kinderrechter het niet in het belang van [minderjarige] om de termijn van de verzochte machtiging in duur te beperken. De kinderrechter zal de machtiging gesloten jeugdhulp daarom verlenen voor de duur van drie maanden, te weten tot uiterlijk 2 juni 2019.

Tenslotte moet de kinderrechter nog het volgende van het hart. Eigenlijk is iedereen het er over eens dat [minderjarige] klaar is voor een volgende stap: een besloten of open setting. Het probleem is alleen dat niet iedere open setting geschikt is voor [minderjarige] . Daardoor is het zo moeilijk om voor haar een passende plek te vinden. De GI heeft in het verzoekschrift en ter zitting ook uitgebreid toegelicht hoeveel moeite het haar kost om een instelling bereid te vinden die [minderjarige] een passende vervolgplek kan bieden. En precies de ‘transitie in de jeugdzorg’, die ervoor bedoeld was om zorg beter te laten aansluiten bij de specifieke jeugdige, zorgt er in dit geval voor dat dit nog moeizamer wordt. De zoektocht wordt namelijk belemmerd doordat het aanbod van jeugdzorg voor [minderjarige] wordt bepaald door de vraag met welke zorgaanbieders de gemeente waarin de moeder van [minderjarige] woont, een contract heeft. De moeder is in korte tijd echter twee maal verhuisd naar een andere gemeente, wat tot het (door haar onbedoelde) effect heeft gehad dat de GI haar zoektocht telkens opnieuw kon beginnen. Tel daarbij op de wachtlijsten voor minderjarigen met de specifieke problematiek van [minderjarige] en het wordt alleen maar lastiger. Het komt er dus op neer dat (het bekostigingssysteem als gevolg van) de ‘transitie in de jeugdzorg’ er in dit geval dus mede toe heeft geleid dat een meisje van 15 jaar eigenlijk al (te) lang in de gesloten jeugdzorg zit, zonder dat er ergens anders een passende plaats is. De kinderrechter vindt dit onacceptabel.

verleent een machtiging gesloten jeugdhulp met ingang van 3 maart 2019 tot uiterlijk 2 juni 2019 betreffende de minderjarige [minderjarige] .