Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 05-02-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:1253

De mondelinge behandeling heeft op 10 december 2018 plaatsgevonden.

[verzoekster] is niet verschenen en werd ter zitting vertegenwoordigd door haar advocaat. Namens de bewindvoerder is mevrouw [E] verschenen. Voorts zijn de beide informanten, [C] en [D] , verschenen.

Sinds enige tijd is er jaarlijks een voorwaardelijke machtiging ten aanzien van

[verzoekster] afgegeven op grond van de Wet Bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (verder te noemen: Wet Bopz). Er is een behandelplan als bedoeld in artikel 14a lid 5 Wet Bopz, inhoudende een aantal voorwaarden waaraan [verzoekster] zich moet houden. [verzoekster] heeft ingestemd met deze voorwaarden.

[verzoekster] stelt dat zij nooit een verzoek tot onderbewindstelling heeft willen doen. Zij bestrijdt dat zij fysiek en mentaal niet in staat zou zijn om het beheer over haar eigen vermogen te voeren. Zij beheerde tot de bestreden beschikking haar financiën zelf, soms met hulp van haar buurvrouwen [C] en [D] . Vanwege het overlijden van haar man viel er in het voorjaar van 2018 veel te regelen op het gebied van de belastingen en [verzoekster] had behoefte aan hulp daarbij. Haar buurvrouwen achtten zich daartoe niet de juiste persoon. Haar bedoeling was enkel hulp te krijgen bij de contacten met de Belastingdienst en het invullen van de belastingaangifte. In maart 2018 is door de heer

[G] , medewerker van [H] , gevraagd of [verzoekster] open stond voor een coach om haar te helpen met de belastingzaken. Er heeft vervolgens een gesprek met de heer [G] plaatsgevonden, in het bijzijn van [D] . De indruk die tijdens dat gesprek volgens [verzoekster] is gewekt is dat er gezocht zou worden naar iemand die haar kon helpen bij de belastingaangifte, niet dat een onderbewindstelling zou worden verzocht. [verzoekster] heeft in die veronderstelling vervolgens tijdens dat gesprek een formulier ondertekend, hetgeen later een eigen verzoek tot onderbewindstelling bleek te zijn. Haar is uitsluitend de laatste pagina van het formulier getoond, ter ondertekening. Omdat het haar hulpverlener betrof, vertrouwde ze erop dat het goed zat. [verzoekster] stelt uitdrukkelijk dat zij niet op de hoogte was van het feit dat zij door het ondertekenen van het formulier om een bewind, en de aanstelling van een bewindvoerder heeft verzocht. Had zij dat geweten, dan had zij het formulier niet ondertekend.

Het hof constateert dat [verzoekster] in hoger beroep komt van een beslissing van de kantonrechter, waarbij deze heeft toegewezen hetgeen is verzocht, namelijk de onderbewindstelling van haar goederen met benoeming van [de bewindvoerder] B.V. tot bewindvoerder. Als uitgangspunt heeft te gelden dat de partij wier verzoek door de eerste rechter is toegewezen geen belang heeft bij een hoger beroep, en dat een rechtsmiddel er niet voor dient om in zo’n geval gelegenheid te geven de beschikking waarin dit verzoek is toegewezen ongedaan te maken.
Uit de stukken, de behandeling ter zitting en het verhoor van [verzoekster] volgt echter dat [verzoekster] deze beslissing nooit heeft gewild. Ten overstaan van het hof hebben

[C] en [D] , die [verzoekster] al geruime tijd bijstaan, verklaard dat [verzoekster] in staat is haar eigen financiën te beheren, met enige hulp. [D] heeft voorts stellig verklaard dat in het gesprek met [G] het woord ‘bewind’ niet is gebruikt en dat is gesproken over een ‘coach’ die zou helpen bij de belastingzaken. Gelet op de verklaring van [verzoekster] zelf en de schriftelijke en mondelinge verklaringen van [C] en [D] op dit punt, acht het hof voldoende komen vast te staan dat het niet [verzoekster] bedoeling was om een verzoek tot onderbewindstelling te doen en dat zij bij het ondertekenen van het aanvraagformulier in de veronderstelling verkeerde dat zij een verzoek tekende voor hulp bij het invullen van de belastingaangifte.

Het hof concludeert daarom dat de wil van [verzoekster] niet overeenstemde met de door haar ondertekende verklaring.