Rechtbank Rotterdam 14-01-2019, ECLI:NL:RBROT:2019:693

Op 14 januari 2019 heeft de kinderrechter de zaak ter zitting met gesloten deuren behandeld.

Gehoord zijn:

Opgeroepen en niet verschenen is:

Bij beschikking van 20 september 2018 is [voornaam minderjarige] onder toezicht gesteld tot 20 september 2019. De kinderrechter heeft bij deze beschikking tevens machtiging tot uithuisplaatsing in een voorziening voor pleegzorg verleend tot 20 september 2019.

De vader heeft toestemming geweigerd voor het doen inenten van [voornaam minderjarige] volgens het Rijksvaccinatieprogramma.

De GI heeft het verzoek ter zitting als volgt toegelicht. Het is belangrijk voor de gezondheid van [voornaam minderjarige] dat hij ingeënt kan worden. Ook nu gezien wordt dat [voornaam minderjarige] vatbaar is voor ziektes en daar vaak langere tijd last van heeft. Het is de GI niet gelukt de vader te bereiken om zijn toestemming te vragen. Eerder heeft de vader aangegeven geen toestemming te geven voor het inenten van [voornaam minderjarige] .

De pleegouders hebben aangegeven aan dat [voornaam minderjarige] erg vatbaar is en snel ziek wordt. Hij heeft dan vaak gelijk hoge koorts. [voornaam minderjarige] verdient het om beschermd te worden. De pleegouders achten dit ook van belang nu hij op school in contact komt met andere kinderen en ook met het biologische kind van de pleegouders.

Voldoende staat vast dat inentingen op grond van het Rijksvaccinatieprogramma zijn te beschouwen als een medische behandeling, te weten een maatregel in de zin van artikel 7: 446 lid 2 onder a BW, bedoeld om het kind voor het ontstaan van een ziekte te behoeden.

Om de gevraagde vervangende toestemming te kunnen verlenen dient vervolgens de vraag te worden beantwoord of wordt voldaan aan het vereiste dat de inentingen volgens het Rijksvaccinatieprogramma noodzakelijk zijn om een ernstig gevaar voor de gezondheid van [voornaam minderjarige] te voorkomen.

Dit Rijksvaccinatieprogramma is in Nederland niet verplicht gesteld. Er zijn ouders die ervoor kiezen om hun kinderen niet te vaccineren en er zijn kinderen die niet zijn gevaccineerd en niettemin gezond opgroeien. Gelet op deze omstandigheden is de stelling dat vaccineren volgens het Rijksvaccinatieprogramma altijd noodzakelijk is om een ernstig gevaar voor de gezondheid te voorkomen, onjuist.

Uit de stukken en hetgeen ter zitting besproken is niet gebleken dat er sprake is van een bijzondere medische situatie die maakt dat er voor [voornaam minderjarige] ernstig gevaar ontstaat als hij niet gevaccineerd wordt. Dat [voornaam minderjarige] vatbaar is, soms oorontsteking heeft en wel eens een week niet naar school gaat vanwege ziekte, maakt dit niet anders.

Hieruit volgt dat de verzochte medische behandeling niet noodzakelijk is om ernstig gevaar voor de gezondheid van [voornaam minderjarige] te voorkomen, zoals bedoeld in artikel 1:265h BW, en dat de vervangende toestemming daarom niet alléén op grond van dit wetsartikel kan worden gegeven.

Ter zitting is gebleken dat de moeder, die net als de vader met het gezag over [voornaam minderjarige] is belast, toestemming geeft voor deelname aan het Rijksvaccinatieprogramma. Daarnaast staat voldoende vast dat de vader deze toestemming niet geeft. In deze situatie, waar de ouders die gezamenlijk het gezag dragen dus een geschil hebben over de uitoefening van dat gezag, kunnen zij op grond van artikel 1:253a BW de kinderrechter vragen een beslissing te nemen die hem in het belang van het kind wenselijk voorkomt. Hoewel een dergelijk verzoek niet voorligt, acht de kinderrechter het praktisch en ter voorkoming van een nieuwe, kostbare en tijdrovende procedure, om het verzoek van de GI ook in het licht van artikel 1:253a BW te bezien.

Deelname aan het Rijksvaccinatieprogramma wordt door de GI, de moeder en de pleegouders van belang geacht voor de gezondheid van [voornaam minderjarige] . Ook door de overheid – vaccinaties worden niet alleen aangeboden maar ook aangeraden – en de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking (de gemiddelde vaccinatiegraad in 2017 voor zuigelingen en peuters, ligt boven de 90%, aldus het RIVM-rapport 2018-0008: Jaarverslag 2017, gepubliceerd op 25 juni 2018) wordt deelname aan het Rijksvaccinatieprogramma als belangrijk gezien.

De vader verzet zich kennelijk tegen het toedienen van vaccinaties. Waarom hij het daarmee niet eens is, is onduidelijk. Het standpunt van de vader is niet toegelicht, nu de vader, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet is verschenen.

Onder die omstandigheden, met name gelet op het feit dat het in Nederland, onder een grote meerderheid van de bevolking, gangbaar is kinderen te vaccineren omdat dat in hun belang wordt geacht, zal aan de wens van de moeder gehoor worden gegeven, nu ook de kinderrechter dit inenten in het belang van [voornaam minderjarige] acht. Inenten volgens het genoemde programma voorkomt immers het ontstaan van een aantal ernstige ziektes bij het ingeënte kind. De kinderrechter zal dan ook vervangende toestemming voor de medische behandeling van [voornaam minderjarige] , inhoudende deelname aan het Rijksvaccinatieprogramma, verlenen. De kinderrechter vindt de rechtsgrond voor deze beslissing in de artikelen 1:253a BW en 1:265h BW, in samenhang gelezen.

verleent vervangende toestemming voor de medische behandeling van [voornaam minderjarige] , inhoudende:

deelname aan het Rijksvaccinatieprogramma;

verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad.