Rechtbank Noord-Holland 05-12-2018, ECLI:NL:RBNHO:2018:11583

Alvorens toegekomen kan worden aan de beoordeling van het verzoek van de vrouw tot het uitspreken van de echtscheiding dient eerst een voorvraag te worden beantwoord, te weten de vraag of tussen partijen een huwelijk tot stand is gekomen dat rechtsgeldig is gesloten volgens het recht van Ethiopië en dat in Nederland moet worden erkend. Eerst na beantwoording van deze vraag kan eventueel worden toegekomen aan de nevenverzoeken van de vrouw.

Artikel 10:31 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) bepaalt dat een buiten Nederland gesloten huwelijk dat ingevolge het recht van de staat waar de huwelijksvoltrekking plaatsvond rechtsgeldig is of nadien rechtsgeldig is geworden, als zodanig erkend wordt. Voorts bepaalt het vierde lid van dit artikel dat een huwelijk vermoed wordt rechtsgeldig te zijn, indien een huwelijksverklaring is afgegeven door een bevoegde autoriteit.

In Ethiopië kent men een burgerlijk (artikel 2 Familiewet), een religieus (artikel 3 Familiewet) en een traditioneel huwelijk (artikel 4 Familiewet). Een huwelijk wordt geacht religieus te zijn als het bruidspaar religieuze handelingen voor het huwelijk heeft verricht (artikel 26 Familiewet). Religieuze huwelijken worden door de naar hun eigen regels bevoegde autoriteit voltrokken (artikel 1 jo 22 Familiewet) en worden geregistreerd door de ambtenaar van de burgerlijke stand in de plaats waar het huwelijk is voltrokken (artikel 28 Familiewet).

Nu vaststaat dat partijen niet met elkaar gehuwd zijn, zal de vrouw niet-ontvankelijk worden verklaard in haar verzoek om tussen partijen de echtscheiding uit te spreken.

Op grond van artikel 827 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) kan de rechter nevenvoorzieningen treffen indien de echtscheiding, de scheiding van tafel en bed of de ontbinding van het huwelijk na scheiding van tafel en bed wordt uitgesproken. Een nevenverzoek kenmerkt zich doordat het slechts behandeling en beslissing behoeft zolang er op het verzoek in de hoofdzaak (in casu de echtscheiding) dient te worden beslist. Nu de vrouw niet-ontvankelijk wordt verklaard in haar verzoek om echtscheiding, komt de rechtbank niet toe aan de beoordeling van de door de vrouw verzochte nevenvoorzieningen.

De vrouw heeft ter zitting verzocht haar verzoek om haar te belasten met het eenhoofdig gezag over [minderjarige] en haar verzoek om te bepalen dat de man aan haar een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van [minderjarige] (hierna ook: kinderbijdrage) van € 449 per maand dient te betalen, af te splitsen van de hoofdzaak en te beschouwen als zelfstandige verzoeken.

Op grond van artikel 283 juncto 130 Rv is zolang de rechter geen eindbeschikking heeft gegeven de verzoeker bevoegd de gronden van het verzoek te veranderen. De verweerder is bevoegd hiertegen bezwaar te maken op grond dat de verandering in strijd is met de eisen van een goede procesorde.

De man heeft geen bezwaar gemaakt tegen de door de vrouw verzochte verandering van de grondslag van de verzoeken ten aanzien van het gezag en de kinderbijdrage. Naar het oordeel van de rechtbank is de man door deze verandering van grondslag niet onredelijk bemoeilijkt in de mogelijkheid tot het voeren van verweer. Gelet hierop ziet de rechtbank aanleiding de verzoeken van de vrouw ten aanzien van het gezag en de kinderbijdrage te beoordelen als zelfstandige verzoeken.

De man heeft tegen het verzoek van de vrouw om een door hem te betalen kinderbijdrage van € 449 per maand vast te stellen als verweer gevoerd dat hij geen draagkracht heeft om een kinderbijdrage te betalen.

De rechtbank sluit voor de ingangsdatum van een eventuele kinderbijdrage aan bij de datum van indiening van het verzoekschrift, te weten 25 mei 2018. Vanaf die datum heeft de man er immers daadwerkelijk rekening mee kunnen houden dat een kinderbijdrage aan hem kan worden opgelegd.

Partijen twisten over de hoogte van de behoefte van [minderjarige] . Volgens de vrouw bedraagt de behoefte € 465 per maand en volgens de man € 262 per maand.

De rechtbank hanteert voor de vaststelling van de behoefte van [minderjarige] aan een kinderbijdrage de tabel ‘Eigen aandeel van ouders in de kosten van kinderen’ van het NIBUD, die behoort bij het rapport van de Expertgroep Alimentatienormen (hierna: Tremarapport). Uitgangspunt van deze tabel is dat ouders een bepaald percentage van hun gezinsinkomen aan hun kinderen besteden. Naast het aantal kinderen en de leeftijd van de kinderen, is het netto besteedbare gezinsinkomen van partijen een belangrijke factor bij de bepaling van de hoogte van de behoefte. Dit inkomen wordt in de regel gevormd door de middelen die ouder(s) gebruikelijk voorafgaand aan het verbreken van de samenleving ter beschikking stonden.

Onduidelijk is op welke inkomensgegevens de man de behoefte van [minderjarige] baseert. Bij gebrek aan andersluidende inkomensgegevens gaat de rechtbank uit van de door de vrouw overgelegde inkomensgegevens van partijen, ofwel een jaarinkomen uit arbeid van de man van € 29.164 bruto per jaar alsmede werkelijke inkomsten uit verhuur van € 10.000 en een jaarinkomen uit arbeid van de vrouw van € 5.607 bruto per jaar. Rekening houdend met voornoemde inkomsten alsmede met de aanspraak van beide partijen op de algemene heffingskorting en de arbeidskorting bedraagt het NBI van de man € 2.767 per maand en van de vrouw € 467 per maand.

De man stelt zich op het standpunt dat hij geen inkomen, althans een inkomen op minimumniveau heeft nu hij gedetineerd zit.

Gelet op de omstandigheid dat partijen, anders dan de vrouw meende, niet gehuwd zijn geweest, wijst de rechtbank erop dat partijen zich moeten buigen over de vraag wat de consequenties hiervan zijn.