Gerechtshof Amsterdam 11-12-2018, ECLI:NL:GHAMS:2018:4580

Na de zitting van 17 juli 2017 is het volgende stuk ingekomen:

- een journaalbericht van de zijde van verzoekers van 28 november 2017 (inhoudende de mededeling dat de mediation zonder succes is beëindigd).

Het openbaar ministerie is, ondanks daartoe behoorlijk te zijn opgeroepen, niet ter zitting in hoger beroep verschenen.

Het hof dient te beoordelen of [verzoeker sub 2] als verzoekster kan worden ontvangen in haar verzoek in hoger beroep. Artikel 358 tweede lid van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) kent in verzoekschriftprocedures het recht op hoger beroep toe aan de oorspronkelijke verzoeker en de in de procedure in eerste aanleg verschenen belanghebbenden, alsmede aan de andere belanghebbenden die in eerste aanleg niet zijn verschenen.

Ingevolge artikel 798 eerste lid Rv wordt onder belanghebbende verstaan degene op wiens rechten of verplichtingen de zaak rechtstreeks betrekking heeft. Ingevolge het tweede lid van laatstgenoemd artikel worden in zaken van curatele, onderbewindstelling of mentorschap onder belanghebbenden bovendien verstaan de echtgenoot, de geregistreerde partner of levensgezel en de kinderen of, bij gebreke van dezen, de ouders, broers en zusters van degene, wiens curatele, goederen of mentorschap het betreft. [verzoeker sub 2] , die een nichtje is van de rechthebbende, behoort niet tot de kring van belanghebbenden die ingevolge genoemde bepalingen hoger beroep kunnen instellen. [verzoeker sub 2] is daarom niet-ontvankelijk in haar verzoek in hoger beroep.

Ten aanzien van de persoon van de bewindvoerder en mentor

Het hof overweegt als volgt.

Nu [verzoeker sub 1] in hoger beroep is gehoord en het hoger beroep er mede toe dient om in eerste aanleg opgetreden fouten en omissies te herstellen, gaat het hof voorbij aan hetgeen hij heeft aangevoerd omtrent de door de kantonrechter opgeroepen belanghebbenden.

De rechthebbende heeft ter terechtzitting in hoger beroep op 21 september 2018 op vragen van het hof verklaard dat zowel [de bewindvoerder] als [verzoeker sub 2] goed voor haar zorgen en dat het haar niet uitmaakt wie haar bewindvoerder en mentor is. Het hof overweegt dat hieruit geen uitdrukkelijke voorkeur van de rechthebbende kan worden afgeleid. Evenmin kan naar het oordeel van het hof een uitdrukkelijke voorkeur worden afgeleid uit de zich in het dossier bevindende stukken, met inbegrip van het proces-verbaal van eerste aanleg van 5 september 2016, waarin slechts staat vermeld dat de rechthebbende over [de bewindvoerder] heeft verklaard; ‘hij moet voor de woning zorgen’.

In gevallen waarin geen sprake is van een uitdrukkelijke voorkeur van de rechthebbende, wordt de wettelijke voorkeur zoals vermeld in de artikelen 435, vierde lid en 452, vierde lid BW gevolgd. Indien geen sprake is van een echtgenoot, geregistreerd partner of andere levensgezel wordt bij voorkeur een van de ouders, kinderen broers of zusters tot bewindvoerder en mentor benoemd. In casu heeft de rechthebbende geen echtgenoot, geregistreerd partner of andere levensgezel, de ouders van de rechthebbende zijn overleden en zij heeft geen kinderen. De rechthebbende heeft een tweetal broers, te weten [verzoeker sub 1] en [de bewindvoerder] . [verzoeker sub 1] is doof en op leeftijd. De rechthebbende heeft eveneens een zus, te weten [de zus van rechthebbende] , maar zij is woonachtig in [plaats B] , Verenigd Koninkrijk. Ter zitting in hoger beroep heeft zij kenbaar gemaakt dat zij geen bezwaar heeft tegen [de bewindvoerder] als bewindvoerder en mentor van de rechthebbende en zij wenst dat deze procedure snel tot een einde komt. Uit het voorgaande volgt dat [de bewindvoerder] de enige beschikbare wettelijke voorkeurspersoon is.

Voorts overweegt het hof dat niet is gebleken van ongeschiktheid van [de bewindvoerder] als bewindvoerder en mentor van de rechthebbende. Naar het oordeel van het hof heeft [verzoeker sub 1] , in het licht van de gemotiveerde betwisting door [de bewindvoerder] , zijn zorgen over de uitvoering van het bewind en mentorschap door [de bewindvoerder] onvoldoende nader onderbouwd. Dat [de bewindvoerder] de rechthebbende minder frequent zou bezoeken dan andere familieleden maakt naar het oordeel van het hof niet dat hij zijn taken als bewindvoerder en mentor niet naar behoren zou uitoefenen. Verder geldt dat [de bewindvoerder] gehouden is om verantwoording af te leggen aan de kantonrechter omtrent de uitoefening van zijn taken als bewindvoerder en mentor, maar niet verplicht is om (zoals [verzoeker sub 1] kennelijk wenst) informatie omtrent de wijze waarop hij de belangen van de rechthebbende behartigt te delen met alle familieleden. Ook de spanningen tussen de familieleden leiden niet tot het oordeel dat [de bewindvoerder] niet geschikt is voor de taken van de bewindvoerder en mentor. Deze spanningen zijn weliswaar pijnlijk voor de rechthebbende en de familie, maar niet gebleken is dat de belangen van de rechthebbende van vermogensrechtelijke of niet vermogensrechtelijke aard hierdoor in die mate worden geschaad dat dit tot benoeming van een andere bewindvoerder of mentor moet leiden.

Ten aanzien van het (subsidiaire) verzoek van [verzoeker sub 1] om een onafhankelijke persoon als bewindvoerder en mentor te benoemen vanwege spanningen tussen de familieleden, overweegt het hof bovendien dat niet valt in te zien dat een onafhankelijke persoon de bestaande spanningen in de familie weg kan nemen. Een aanwijzing daarvoor is dat ook de mediator waar partijen na de zitting in hoger beroep op 17 juli 2017 naar zijn verwezen niet in staat is geweest de gespannen familieverhoudingen te kunnen verbeteren.

Gelet op al het voorgaande is niet komen vast te staan dat [de bewindvoerder] niet geschikt is om het bewind over de goederen die de rechthebbende (zullen) toebehoren uit te oefenen. Ook is niet komen vast te staan dat [de bewindvoerder] niet geschikt is om het mentorschap over de rechthebbende uit te oefenen.