Gerechtshof 's-Hertogenbosch 27-12-2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:5448

Artikel 1.4.

“…… Op basis van de berekening kinderalimentatie is er aan kinderkosten, op basis van het netto salaris, en de Trema norm een bedrag nodig van € 1.230,- voor 4 kinderen gezamenlijk. Daar de vrouw de volledige opvoeding van de kinderen voor haar rekening neemt, spreken partijen af dat de kinderalimentatie na wegvallen partneralimentatie verhoogd zal worden tot een bedrag van netto € 1.900,-.

….

Op de te betalen kinderalimentatie zal een niet-wijzigingsbeding van toepassing zijn.

Artikel 2. Partneralimentatie

Partijen spreken af dat er een verplichting is tot het betalen van partneralimentatie. Tot het bereiken van de 18 jarige leeftijd van het jongste kind. Hierover besluiten zij, om hier een niet-wijzigingsbeding op te nemen, dat ook bij gewijzigde omstandigheden zal gelden, voor de partneralimentatie…..

De te betalen partneralimentatie zal € 735,- bruto bedragen. …

In dit bedrag zit overigens € 15,- opgenomen voor de zorg van de hond ….”

De vrouw kan zich met die beslissing van de rechtbank niet verenigen. De vrouw heeft, kort samengevat, het navolgende gesteld.

De bedoeling van partijen ten aanzien van de overeengekomen partneralimentatie is af te leiden uit het gespreksverslag d.d. 18 augustus 2010 van de mediator, de heer [mediator] te [plaats] , welk verslag is opgemaakt voorafgaand aan het opmaken van het door partijen op 27 oktober 2010 ondertekende convenant. De mediator heeft in het gespreksverslag d.d. 18 augustus 2018 vermeld: “Ik vond dat er een alimentatieverplichting in zit van [voornaam van de man] om ook een partneralimentatie te gaan betalen”. In het convenant zijn partijen ook een verplichting tot betaling van partneralimentatie overeen gekomen. Uit het gespreksverslag van de mediator van 18 augustus 2018 blijkt voorts dat de vrouw over minimaal € 1.800,- per maand zou beschikken voor het huishouden. Het huishouden is een ruimer begrip dan uitsluitend kosten voor de kosten van de kinderen. Verder is van belang dat de man op grond van het convenant een kinderalimentatie voldoet van € 1.230,- kinderalimentatie per maand (niveau 2010) plus € 720,- partneralimentatie (niveau 2010) per maand, dat is totaal € 1.950,- per maand. Ook dit bedrag is hoger dan de door de advocaat van de vrouw (in haar brief van 2 augustus 2010 aan de man) berekende behoefte van de kinderen van € 1.630,- per maand. De partneralimentatie is als bijdrage in het levensonderhoud van de vrouw bedoeld.

De stellingen van de man in eerste aanleg en in hoger beroep zijn als volgt kort samen te vatten.

Partijen hebben nimmer voor ogen gehad om een partneralimentatie voorziening voor de vrouw overeen te komen. Partijen hebben slechts gebruik willen maken van de fiscaliteiten die een verplichting tot betaling van kinderalimentatie niet, maar die een verplichting tot betaling van partneralimentatie wel biedt (de volledige fiscale aftrekbaarheid van partneralimentatie in aangifte IB van de man), zoals de advocaat van de vrouw in haar brief aan de man heeft geopperd. Nu partijen enkel samenwonend zijn geweest bestond er ook geen alimentatieverplichting van de man jegens de vrouw, hetgeen de door de vrouw geraadpleegde eigen advocaat eveneens bij brief van 2 augustus 2010 aan de man heeft bevestigd. Tot het moment waarop de vrouw de advocaat begin augustus 2010 heeft ingeschakeld, hebben partijen bij de mediator ook alleen discussie gehad over de zorgregeling en de kinderalimentatie, niet over de partneralimentatie, hetgeen ook blijkt uit de brief van de advocaat van de vrouw van 2 augustus 2010 aan de man: “De onderhandelingen over de zorgregeling en de kinderalimentatie verlopen moeizaam”. De advocaat van de vrouw heeft de behoefte van de kinderen weliswaar berekend op € 1.630,- per maand, maar op pagina 2 van haar brief wijst de advocaat op bijkomende kosten van de kinderen en stelt zij voor dat de man alle kosten van de kinderen van € 1.850,- per maand voor zijn rekening neemt. Dat bedrag van de kosten van de kinderen is leidend geweest in de verdere bespreking bij de mediator en de totstandkoming van de kinderalimentatie in het convenant. De in het convenant overeengekomen partneralimentatie is bedoeld als kinderalimentatie.

Het hof overweegt het navolgende.

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting blijkt dat partijen ieder een geheel eigen visie hebben op hetgeen zij met betrekking tot de partneralimentatie zijn overeengekomen en de wijze waarop hun afspraken tot stand zijn gekomen. Voor het hof is het onmogelijk gebleken met betrekking tot dit vraagstuk een bedoeling af te leiden die partijen gemeenschappelijk voor ogen heeft gestaan bij het aangaan van die overeenkomst. Het hof constateert dat de man feitelijk een bedrag van totaal € 1.950,- per maand aan de vrouw heeft betaald. Met dat bedrag van € 1950,- heeft de vrouw, die niet over enig eigen inkomen uit arbeid, dan wel over enig ander inkomen heeft beschikt, voorzien in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen, en in de kosten van haar eigen levensonderhoud. Uit het verslag van de mediator van 18 augustus 2010 blijkt ook dat er een minimaal bedrag voor ‘de huishouding’ beschikbaar moest zijn, welk bedrag ook (minimaal) door de man ter beschikking is gesteld. Dat het minimale bedrag ten behoeve van ‘de huishouding’ alleen voor de kinderen zou zijn bedoeld en niet mede voor de vrouw heeft de man, gelet op de feitelijke gang van zaken, niet, althans niet voldoende onderbouwd. Feitelijk hebben de kinderen èn de vrouw deel uitgemaakt van ‘de huishouding’ en feitelijk is de het door de man beschikbaar gestelde bedrag van € 1.950,- per maand, waarvan op papier een deel kinderalimentatie en een deel partneralimentatie, mede ten goede gekomen aan de vrouw. De man heeft feitelijk niet alleen het welzijn van de kinderen gediend door middel van de kinderalimentatie, maar ook dat van de vrouw. Overigens is dat niet uitsluitend door middel van partneralimentatie gebeurd, maar ook door de financiering van de woning van de vrouw te [plaats] met een geldlening aan de vrouw van € 175.000,- met een looptijd van 50 jaar, tegen een vaste rente van 4% per jaar.

Gelet op de voormelde feitelijke gang van zaken en mede gelet op de gemotiveerde betwisting door de vrouw, is het hof van oordeel dat de man zijn stelling dat de overeengekomen partneralimentatie een (uitsluitende) vorm van verkapte kinderalimentatie is, niet, althans niet voldoende heeft onderbouwd. Grief 1 van de vrouw slaagt.

Dit leidt ertoe dat, gelet op hetgeen de man omtrent zijn verplichting tot betaling van partneralimentatie heeft aangevoerd, het verzoek van de man om de partneralimentatie op nihil te stellen alsnog moet worden afgewezen.

Ingangsdatum en terugbetaling?

De vrouw heeft, kort samengevat, het navolgende gesteld.

De vrouw is van mening dat de alimentatie eerst gewijzigd kan worden op de datum van de bestreden beschikking. De rechter dient behoedzaam gebruik te maken van een wijziging met terugwerkende kracht. De man heeft pas op 6 juli 2017 het verzoekschrift in eerste aanleg ingediend. De vrouw heeft gedurende de procedure in eerste aanleg een bijstandsuitkering aangevraagd, doch zij kwam daarvoor niet in aanmerking omdat zij aanspraak had op kinderalimentatie en partneralimentatie. De vrouw kon op geen enkele wijze in haar levensonderhoud en de kosten van de kinderen voorzien en in het kader van de bijstand is het niet mogelijk om met terugwerkende kracht een uitkering te ontvangen. De vrouw beschikt niet over spaargeld om het eventueel te veel betaalde aan de man terug te betalen.

De man heeft de stellingen van de vrouw gemotiveerd betwist.

De kinderen zijn vanaf 24 maart 2017 niet meer aan de zorg van de vrouw toevertrouwd, zij zijn op 24 maart 2017 verhuisd naar de man. De man is van mening dat de vrouw er vanaf de verhuizing rekening had kunnen houden met wijziging van de alimentatie. De bijstandsuitkering is niet aan de vrouw verleend omdat zij een eigen woning heeft. De vrouw heeft pas op 29 november 2017 een bijstandsuitkering aangevraagd (en verkregen in de vorm van leenbijstand), terwijl zij die uitkering op 24 maart 2017 had moeten aanvragen en zij die bij tijdige aanvraag ook per 24 maart 2017 in de vorm van leenbijstand zou hebben verkregen. De man is bereid om de terugbetaling door de vrouw op een zo gunstig mogelijke wijze te regelen door de betreffende vordering te betrekken in de geldlening terzake de woning van de vrouw.