Rechtbank Den Haag 30-10-2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:12872

de moeder,

in de (gestelde) hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordigster van na te noemen minderjarige,

wonende te [woonplaats] , Marokko,

advocaat: voorheen mr. E. El Assrouti, thans mr. S. Maachi te Almere.

Als belanghebbenden worden aangemerkt:

de vader,

wonende te [woonplaats] , Marokko.

de minderjarige,

in rechte vertegenwoordigd door mr. H. Faouzi , advocaat te Zoetermeer,

in de hoedanigheid van bijzondere curator.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de stukken, waaronder:

Op 2 oktober 2018 is de zaak ter terechtzitting van deze rechtbank behandeld. Hierbij zijn verschenen: mr. Maachi en de bijzondere curator. De moeder is niet verschenen. De man is – hoewel behoorlijk opgeroepen in de Staatscourant van 19 juli 2018 – evenmin ter terechtzitting verschenen.

Het verzoekschrift strekt tot gerechtelijke vaststelling van het vaderschap van de vader over voornoemde minderjarige en zo nodig een bijzondere curator te benoemen.

De bijzondere curator heeft in haar verweerschrift aangegeven geen standpunt in te kunnen nemen omdat zij er niet in geslaagd was contact met de ouders van [minderjarige] te krijgen. Ter zitting heeft de bijzondere curator verklaard na het indienen van haar verslag alsnog contact te hebben gehad met de ouders en de minderjarige. De bijzondere curator stelt zich op het standpunt dat de moeder niet-ontvankelijk is in haar verzoek. Indien de rechtbank de moeder wel ontvangt in haar verzoek dan refereert de bijzondere curator zich aan het oordeel van de rechtbank.

Rechtsmacht

De moeder stelt dat de Nederlandse rechter in deze rechtsmacht toekomt op grond van artikel 3 sub c Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Zij stelt dat er voldoende verbondenheid met de Nederlandse rechtssfeer is omdat het verzoek een verandering in de persoonlijke staat van een in het buitenland wonende Nederlander betreft en voorts omdat de vader de Nederlandse nationaliteit heeft en met zijn voormalige echtgenote [echtgenote vader] van 1993 tot 2000 in Nederland heeft gewoond.

De rechtbank is van oordeel dat aan artikel 3 sub c Rv geen rechtsmacht kan worden ontleend. De rechtbank is van oordeel dat het verzoek niet betreft een verandering in de persoonlijke staat van een in het buitenland wonende Nederlander. Immers, [minderjarige] is geen Nederlander en het betreft evenmin een verandering van de persoonlijke staat nu de vader naar Marokkaans en Nederlands recht wordt aangemerkt als juridisch vader van [minderjarige] . Het feit dat de vader de Nederlandse nationaliteit heeft en twintig jaar geleden in Nederland heeft gewoond met zijn vorige echtgenote is ook onvoldoende om te kunnen spreken van voldoende verbondenheid met de Nederlandse rechtssfeer. Evenwel is de rechtbank van oordeel dat aan artikel 9 sub b Rv rechtsmacht kan worden ontleend nu een procedure tot gerechtelijke vaststelling van het vaderschap in Marokko niet mogelijk is.

Ontvankelijkheid

De moeder heeft het verzoek ingediend in de hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordigster van [minderjarige] . Uit artikel 231 van de Mudawwana, de Marokkaanse Familiewet, volgt dat de meerderjarige vader de wettelijk vertegenwoordiger is van een kind. Dit gegeven is ter zitting aan de advocaat van moeder voorgehouden. De advocaat heeft namens moeder verklaard dat het verzoek zoals het er ligt gehandhaafd wordt en de vader niet als verzoeker in de zin van wettelijk vertegenwoordiger van [minderjarige] zal optreden. Gelet hierop concludeert de rechtbank dat de moeder niet-ontvankelijk is in haar verzoek, nu zij niet de wettelijk vertegenwoordigster is van [minderjarige] en daarom niet gerechtigd is namens hem in rechte op te treden.

Uit de te nemen beslissing volgt dat vertegenwoordiging van [minderjarige] door de bijzondere curator niet meer nodig is. De rechtbank zal de bijzondere curator daarom ontslaan uit haar functie.

De rechtbank:

*

verklaart de moeder niet-ontvankelijk in haar verzoek.

*

ontslaat de bijzondere curator van haar functie als bijzondere curator over [minderjarige] .