Gerechtshof Amsterdam 21-08-2018, ECLI:NL:GHAMS:2018:3046

Het hoger beroep van beide verzoekers is gericht tegen de afwijzing van het verzoek van de bijzondere curator tot vernietiging van de erkenning door [X] van [de minderjarige] .

Ingevolge artikel 1:205 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan een verzoek tot vernietiging van de erkenning worden ingediend door het minderjarige kind zelf, op de grond dat de erkenner niet de biologische vader van het kind is. Uit een uitspraak van de Hoge Raad van 31 oktober 2003 (ECLI:NL:HR:2003: AJ3261) volgt dat ook een zeer jong kind bij een dergelijk verzoek kan worden vertegenwoordigd door een bijzondere curator, maar dat zich omstandigheden kunnen voordoen waarin het belang van een zeer jeugdig kind meebrengt dat over dat verzoek niet wordt beslist voordat het kind zelf zich daarover een weloverwogen oordeel kan vormen.

De bijzondere curator heeft ter onderbouwing van zijn verzoek het navolgende aangevoerd. [X] heeft geen contact meer met [de minderjarige] en aannemelijk is dat [X] ook in de toekomst geen rol meer zal willen vervullen in het leven van [de minderjarige] . Ook tussen de ouders van [X] en [de minderjarige] vindt inmiddels geen contact meer plaats. Bovendien heeft [Y] inmiddels een nieuwe partner met wie zij een bestendige relatie heeft en met wie zij de zorg voor [de minderjarige] deelt. Onder die omstandigheden is het in het belang van [de minderjarige] dat de erkenning van hem door [X] , wordt vernietigd.

[X] heeft het betoog van de bijzondere curator - kort samengevat - onderschreven.

Het hof dient in de onderhavige te beoordelen of vernietiging van de erkenning in het belang is van [de minderjarige] .

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting in hoger beroep is gebleken dat [X] en [Y] tijdens het huwelijk bewust hebben gekozen voor een zwangerschap, maar dat zij al voorafgaand aan de geboorte van [de minderjarige] hebben besloten hun relatie te beëindigen. Na de geboorte hebben zij nog tot januari 2017 in dezelfde woning gewoond. In die periode heeft [X] enkele dagen per week voor [de minderjarige] gezorgd. Sinds de verhuizing van [X] in januari 2017 heeft geen contact meer tussen haar en [de minderjarige] plaatsgevonden. De ouders van [X] hebben vanaf januari 2017 korte tijd als gastouders een deel van de zorg voor [de minderjarige] op zich genomen. Inmiddels is ook het contact tussen hen en [de minderjarige] verbroken.

Ter zitting is gebleken dat [Y] sinds november 2016 een nieuwe partner heeft met wie zij sinds een half jaar de zorg voor [de minderjarige] deelt en met wie zij binnenkort zal gaan samenwonen. [Y] heeft ter zitting verklaard dat haar partner haar werkrooster volledig heeft afgestemd op de zorg voor [de minderjarige] , dat haar partner ook bijdraagt in de kosten voor [de minderjarige] en dat de band tussen hen zeer hecht is. Verder heeft [Y] verklaard dat haar partner [de minderjarige] zou willen erkennen als het hof de erkenning door [X] vernietigt.

Naar het oordeel van het hof is aannemelijk dat [X] geen rol meer wil spelen in het leven van [de minderjarige] en dat die situatie in de toekomst niet zal wijzigen. Voorts is genoegzaam gebleken dat [Y] en haar nieuwe partner een bestendige relatie hebben en dat de nieuwe partner van [Y] heel bewust heeft gekozen voor haar rol als medeverzorgster van [de minderjarige] .

Zoals de rechtbank reeds heeft overwogen, volgt uit de wetsgeschiedenis dat het belang van het kind dat wordt geboren in een lesbische relatie het beste is gediend indien zijn feitelijke verzorgers en opvoeders ook zijn juridische ouders zijn. In de gegeven omstandigheden is daarvan thans geen sprake (meer) en bestaat de gerechtvaardigde verwachting dat daarvan ook in de toekomst geen sprake zal zijn wanneer [X] de juridische ouder zou blijven. Gelet daarop en gezien de rol die de partner van [Y] inmiddels in het leven van [de minderjarige] vervult, acht het hof het in het belang van [de minderjarige] dat reeds nu de erkenning door [X] wordt vernietigd. Wachten met die vernietiging totdat [de minderjarige] zelf in staat is tot een redelijke waardering van zijn belangen, acht het hof niet in zijn belang. Hij zou dan immers nog jarenlang in een situatie verkeren waarbij het sociale ouderschap niet met het juridische overeenstemt, de achternaam dragen van een persoon die hij niet (bewust) heeft gekend en aldus bij voortduring geconfronteerd blijven met het (mogelijk kwetsende) feit dat zijn aanvankelijke meemoeder geen contact meer met hem wenst.