Gerechtshof 's-Hertogenbosch 24-05-2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:2235

Bij beschikking van de rechtbank Limburg (Roermond) van 14 april 2016 heeft de rechtbank tussen partijen onder meer de echtscheiding uitgesproken, welke beschikking op 16 november 2016 is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Bij deze beschikking heeft de rechtbank, voor zover thans van belang, verder bepaald dat de man aan de vrouw

€ 1.400,- per maand dient te betalen als uitkering tot levensonderhoud (hierna ook: partneralimentatie), met ingang van de dag van inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand.

De grieven van de vrouw zien op de verplichting van de man ex artikel 843a Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) en op de draagkracht van de man en zijn verdiencapaciteit.

De vrouw heeft verzocht om bij beschikking, voor zover de wet zulks toelaat uitvoerbaar bij voorraad:

I. de man ex art. 843a Rv te bevelen om de volgende verificatoire bescheiden aan de vrouw te verstrekken dan wel in het geding te brengen:

alsmede de vrouw een nadere termijn te gunnen zich na ontvangst van voormelde bescheiden uit te laten over (de gevolgen van die stukken voor) de door haar verzochte partneralimentatie;

II. de bestreden beschikking te vernietigen en, opnieuw rechtdoende, de beschikking van het hof van 20 april 2017 te wijzigen en te bepalen dat de man met ingang van 16 november 2016, althans met ingang van een datum die het hof juist acht, aan de vrouw een partneralimentatie dient te voldoen van € 2.055,- per maand, subsidiair van € 1.400,- per maand, althans een partneralimentatie te bepalen die het hof juist acht.

De vrouw heeft gesteld, kort samengevat, dat de rechtbank ten onrechte voorbij is gegaan aan het verzoek van de vrouw ex artikel 843a Rv. Weliswaar is dit verzoek enkel in het lichaam van het verzoekschrift van de vrouw opgenomen en niet in het petitum, doch dit verzoek was, aldus de vrouw, zeer duidelijk geformuleerd en dit had de rechtbank naar de mening van de vrouw inhoudelijk moeten behandelen.

De vrouw heeft ter zitting gesteld dat de man in hoger beroep weliswaar een aantal aanvullende financiële gegevens heeft overgelegd, doch met name heeft de man nog geen verifieerbare stukken overgelegd met betrekking tot de materiële activa van de eenmanszaak van de man over de jaren 2013 tot en met 2016, en evenmin over 2017 (indien deze beschikbaar zouden zijn). Deze stukken zijn, aldus de vrouw, van belang voor de berekening van het inkomen van de man en daarmee voor de berekening van zijn draagkracht.

De man heeft de stellingen van de vrouw gemotiveerd betwist.

Onjuiste of onvolledige gegevens

De vrouw heeft gesteld dat de rechtbank ten onrechte tot het oordeel is gekomen dat het hof bij de beschikking van 20 april 2017 ten aanzien van de draagkracht van de man niet van onjuiste of onvolledige gegevens is uitgegaan. De man heeft dit gemotiveerd betwist.

Het hof overweegt dat bij de eerdere beschikking van dit hof van 20 april 2017 een aantal voor de beoordeling van de draagkracht van de man relevante financiële gegevens niet voorhanden was, welke gegevens thans wel voorhanden zijn. Het betreft onder meer de definitieve aanslag Inkomstenbelasting 2015, de aangifte Inkomstenbelasting 2016 (met de balans en winst- en verliesrekening 2016), alsmede de aangiften omzetbelasting 2017 (waarvan vierde kwartaal prognose). Gelet op hetgeen uit die stukken blijkt ten aanzien van de financiën van de man is het hof van oordeel dat het in zijn eerdere beschikking is uitgegaan van onvolledige gegevens, zodat de draagkracht van de man opnieuw dient te worden vastgesteld.

Ingangsdatum

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de vrouw van begin af aan in de echtscheidingsprocedure – te weten bij verzoekschrift d.d. 17 november 2015 - en daarna aansluitend en bij voortduring zowel in de wijzigingsprocedure (uitmondend in de bestreden beschikking) als in de eerder gevoerde procedure in hoger beroep bij dit hof, als ook thans in hoger beroep, jegens de man aanspraak heeft gemaakt op partneralimentatie. Het hof overweegt dat de man in redelijkheid vanaf het begin van de echtscheidingsprocedure rekening heeft kunnen houden met de mogelijkheid dat hij partneralimentatie aan de vrouw dient te voldoen vanaf de datum inschrijving van de echtscheidingsbeschikking.

Gelet op het voorgaande stelt het hof de ingangsdatum van de hierna vast te stellen bijdrage op 16 november 2016.

Draagkracht van de man over de periode 16 november 2016 tot 1 januari 2018

Inkomen van de man

Partijen verschillen van mening over het inkomen van de man, onder meer voor zover het betreft de winst uit [carnaval] Carnaval.

De vrouw heeft ter zitting een draagkrachtberekening overgelegd waarin zij is uitgegaan van een gemiddelde winst uit [carnaval] Carnaval sinds 2012 van € 18.623,-, waarvan naar haar mening bij de berekening van de draagkracht van de man moet worden uitgegaan.

De man heeft ter zitting gesteld dat uitgegaan moet worden van het inkomen dat door de fiscus is geaccepteerd. Uit de aanslagen Inkomstenbelasting blijkt een verzamelinkomen in 2013 van € 9.420,-, in 2014 van € 7.542,- en in 2015 van - € 4.912,-. Hij heeft gesteld dat van welk gemiddelde jaarinkomen ook zou worden uitgegaan, elk gemiddelde zal leiden tot een beperkt inkomen van de man en tot een algeheel gebrek aan draagkracht. Ter zitting heeft de man verklaard dat uitgegaan moet worden van het verzamelinkomen van € 6.186,-.

Het hof volgt de vrouw in haar stelling en gaat uit van een gemiddelde winst uit onderneming van € 18.623,-. De man heeft dit door de vrouw ingenomen standpunt onvoldoende gemotiveerd betwist. De man heeft geen draagkrachtberekening overgelegd en slechts gesteld dat van het door de fiscus geaccepteerde verzamelinkomen over een aantal jaren moet worden uitgegaan voor de berekening van zijn draagkracht. Het hof ziet geen aanleiding het standpunt van de man te volgen. Het door de man gehanteerde verzamelinkomen zoals dat uit de door hem overgelegde aanslagen blijkt, is het resultaat van de fiscale winst, verminderd met persoonlijke aftrekposten, welke de man echter niet inzichtelijk heeft gemaakt. Het hof gaat als gebruikelijk uit van de gerealiseerde winst uit de eenmanszaak, in dit geval conform de door de vrouw gestelde begroting, welke door de man onvoldoende gemotiveerd is bestreden.

De door de vrouw gestelde winst komt het hof bovendien niet onredelijk voor. In 2015 was er weliswaar sprake van een verlies in [carnaval] Carnaval, doch uit de door de man overgelegde jaarrekening 2016 blijkt dat de eenmanszaak in 2016 weer winst heeft gerealiseerd en wel ad € 38.803,-. De omzet bedroeg in 2016 € 114.244,-. Verder blijkt uit de door de man opgestelde voorlopige cijfers over 2017 een omzet van € 89.789,-. Gelet op voormelde omzetcijfers constateert het hof dat de omzet in 2017 ten opzichte van 2016 is gedaald met 10-15%, hetgeen ertoe leidt dat de winst in 2017, met gelijk blijvende kosten, afgerond

€ 30.000,- zal bedragen, een winst derhalve ruim boven de gemiddelde winst als door de vrouw in haar draagkrachtberekening opgenomen. Ook indien uitgegaan zou worden van een reeks van jaren variërend tussen 2012 en 2016, is de door de vrouw gestelde gemiddelde winst uit [carnaval] Carnaval van € 18.623,- te beschouwen als een redelijke door de man te genereren winst uit onderneming. Het hof zal dan ook hiervan uitgaan. Gelet hierop kan de door partijen gevoerde discussie over de afwaardering van de voorraad in 2015 buiten beschouwing blijven.

De man heeft recht op de zelfstandigenaftrek en de MKB-winstvrijstelling, waarmee bij de berekening van zijn draagkracht rekening wordt gehouden.

De vrouw heeft voorts gesteld dat rekening gehouden moet worden met netto huurinkomsten uit de verhuur van het bedrijfspand van de man aan Intertoys. De vrouw is in haar draagkrachtberekening uitgegaan van netto huurinkomsten van € 27.967,- op jaarbasis. De man heeft dit bedrag betwist en gesteld dat ook rekening gehouden moet worden met de lasten die verbonden zijn aan de verhuur van het pand.

Het hof overweegt dat de vrouw in haar draagkrachtberekening gespecificeerd heeft aangegeven dat rekening is gehouden met de hypotheekrente voor het verhuurde deel van het pand, alsmede met de aan het verhuurde deel van het pand toe te rekenen Woz-waarde en eigenwoningforfait, hetgeen de man niet heeft betwist. Overige door de man gestelde lasten heeft de man in het geheel niet met verificatoire gegevens onderbouwd, zodat het hof met overige lasten geen rekening houdt. Derhalve zal het hof uitgaan van een bedrag aan netto huurinkomsten van € 27.967,- per jaar.

Draagkrachtloos inkomen

Het hof houdt rekening met het op de Participatiewet gebaseerde normbedrag, exclusief de ondergrens woonkostencomponent, voor een echtpaar, ter voorziening in de noodzakelijke kosten van levensonderhoud.

De woonlasten van de man bedragen per maand € 609,- aan hypotheekrente en € 95,- aan overige eigenaarslasten.

Het hof houdt voorts in redelijkheid rekening met een premie zorgverzekering van € 120,- per maand.

Behoefte van de vrouw

Draagkracht van de man per 1 januari 2018

Tussen partijen is niet in geschil dat de man met ingang van 1 januari 2018 geen huurinkomsten meer ontvangt nu de bank op de huurpenningen beslag heeft gelegd. De vrouw heeft gesteld dat met ingang van 1 januari 2018 uitgegaan moet worden van de winst van

€ 18.632,- per jaar, alsmede van zodanige neveninkomsten van de man, althans van een zodanige verdiencapaciteit van de man, dat hij een partneralimentatie kan voldoen van

€ 1.000,- per maand. De man heeft dit gemotiveerd betwist.

Het hof volgt de vrouw niet in haar stellingen. De vrouw heeft haar stelling dat de man neveninkomsten heeft onvoldoende onderbouwd, terwijl zulks uit de stukken en het verhandelde ter zitting ook niet is gebleken. Het hof overweegt voorts dat genoegzaam is gebleken dat de man als ondernemer fulltime beschikbaar dient te zijn voor zijn eenmanszaak, ook al zou de verkoop van de carnavalskleding jaarlijks met name rond de carnavalsperiode plaatsvinden.

Uitgaande van continuering van de eenmanszaak in de lijn waarvan bij de berekening van de draagkracht van de man is uitgegaan, overweegt het hof dat de man met ingang van 1 januari 2018 onvoldoende draagkracht heeft om enige partneralimentatie aan de vrouw te voldoen.

Het hof zal de partneralimentatie daarom met ingang van 1 januari 2018 vaststellen op nihil.