Rechtbank Rotterdam 11-04-2018, ECLI:NL:RBROT:2018:3425

De zus en de broers zijn de kinderen en de enige erfgenamen van [persoon 1] (hierna: erflater), die op 19 augustus 2003 is overleden. In het testament van erflater is, voor zover relevant, bepaald:

IX. EXECUTELE

Ik benoem tot executeur en afwikkelingsbewindvoerder over mijn nalatenschap, gedurende de tijd voor de afwikkeling daarvan vereist, [ [gedaagde 3 in 13-1244 ] ] (…) en ken hem bij de uitoefening van die functies alle rechten toe welke daaraan kunnen worden verbonden en wel in het bijzonder het recht van bezit van mijn gehele nalatenschap totdat hij zijn werkzaamheden als zodanig zal hebben beëindigd en deswege zal zijn gedéchargeerd (…).

[gedaagde 3 in 13-1244 ] heeft zijn benoeming tot executeur en afwikkelingsbewindvoerder aanvaard.

De broers hebben de zus en [gedaagde 3 in 13-1244 ] gedagvaard voor de voorzieningenrechter in Amsterdam. Ter gelegenheid daarvan hebben partijen op 23 september 2005 afspraken gemaakt over onder meer de wijze van verdeling van de tot de nalatenschap behorende roerende goederen, in die zin dat de verdeling en verkoop van deze goederen zou plaatsvinden onder toezicht en op de wijze als vast te stellen door de [boedelnotaris]

.

De zus heeft de overeenkomst van 13 februari 2014 buitengerechtelijk ontbonden. De e-mail van de advocaat van de zus van 29 augustus 2014 aan de broers luidt, onder meer, als volgt:

(...) Ik heb u en uw broer namens mijn cliënte - kort gezegd - verzocht en gesommeerd de afspraken van 13 februari jl. uit te voeren. (...) Hoe dan ook, aan de sommatie hebben u en uw broer geen gevolg gegeven en u lijkt thans ook niet van plan om een concrete stap te zetten in de richting van het verstrekken van een gezamenlijke taxatie-opdracht (…).

Cliënte ontbindt de afspraken van 13 februari 2014. Cliënte heeft er bovendien geen enkel vertrouwen in, dat de erven buiten de rechtbank om tot nieuwe of aanvullende afspraken zullen komen, die vervolgens wel worden uitgevoerd. Zij zal derhalve de procedure bij de rechtbank Rotterdam hervatten. (...)

De broers vorderen samengevat -

primair een verklaring voor recht dat de ontbindingsverklaring d.d. 29 augustus 2014 van de zus niet geldig is, zodat de afspraken tussen de zus en de broers zoals neergelegd in het extractproces-verbaal d.d. 13 februari 2014 nog existent zijn;

subsidiair een verklaring voor recht dat de ontbindingsverklaring d.d. 29 augustus 2014 van de zus niet geldig is ten aanzien van hetgeen op pagina 3 van voormeld extractproces-verbaal is neergelegd, zodat de afspraken tussen de zus en de broers zoals breder omschreven in voormelde pagina van het extractproces-verbaal nog existent zijn,

een en ander met veroordeling van de zus in de proceskosten.

Voor een succesvol beroep op de exceptio plurium litis consortium dient sprake te zijn van een processueel ondeelbare rechtsverhouding en daarvan is sprake, indien het rechtens noodzakelijk is dat de beslissing ten aanzien van alle bij die rechtsverhouding betrokkenen in dezelfde zin luidt. [gedaagde 3 in 13-1244 ] is als executeur (en niet als deelgenoot) bij de in de overeenkomst van 13 februari 2014 gemaakte afspraken betrokken. De inhoud van de gemaakte afspraken over de wijze van afwikkeling en verdeling van de nalatenschap, die in deze zaak ter beoordeling staat, staat evenwel los van de tenuitvoerlegging van deze afspraken, waarvoor de medewerking van de executeur nodig is. Op de vordering van de broers kan dan ook worden beslist, zonder dat [gedaagde 3 in 13-1244 ] als procespartij betrokken is.

Het beroep van de zus op de exceptio plurium litis consortium wordt daarom verworpen.

De zus wordt ook niet gevolgd in haar betoog dat de broers vanwege de weigerachtige houding van [gedaagde 3 in 13-1244 ] geen processueel belang hebben bij toewijzing van het gevorderde. Zoals hiervoor is overwogen, staat het belang bij duidelijkheid over de

rechtsgeldigheid van de overeenkomst van 13 februari 2014 waarin afspraken over de verdeling zijn neergelegd, los van de tenuitvoerlegging daarvan.

Hoewel de zus terecht stelt dat de geldigheid van de ontbinding van de overeen-komst van 13 februari 2014 ook ter beoordeling staat in de zaak 13-1244 , is in de zaak

17-365 geen sprake van een herhaalde vordering van gelijke inhoud en strekking tegenover dezelfde wederpartij. Dat in beide zaken mogelijk dezelfde stellingen aan de orde komen en getoetst worden, levert op zichzelf geen misbruik van recht of strijd op met de goede procesorde. Deze wijze van procederen kan wel leiden tot een veroordeling in de proceskosten.

De inhoudelijke beoordeling van de vorderingen

De broers hebben ter zitting erkend dat zij niet hebben meegewerkt aan punt 1 van de overeenkomst van 13 februari 2014, het verstrekken van de taxatieopdracht. Dit staat dus in rechte tussen partijen vast. Bij de broers is daarmee sprake van een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst van 13 februari 2014. Volgens de broers rechtvaardigt deze tekortkoming de ontbinding van de overeenkomst van 13 februari 2014 niet, omdat de opstelling van [gedaagde 3 in 13-1244 ] niet alleen het verkrijgen van financiering onmogelijk maakte, maar ook in de weg stond aan nakoming van de overeenkomst door de zus en de broers.

De rechtbank overweegt dat uit het proces-verbaal van de comparitie van 13 februari 2014 blijkt dat [gedaagde 3 in 13-1244 ] op 13 februari 2014 wél instemde met de afspraken tussen de broers en de zus over de wijze van afwikkeling en verdeling van de nalatenschap, maar dat hij weigerde het beheer over de nalatenschap te beëindigen zolang hem geen décharge werd verleend voor het gevoerde beheer. Wat van een dergelijke opstelling van [gedaagde 3 in 13-1244 ] ook zij, deze opstelling staat niet in de weg aan het verstrekken van de taxatieopdracht dan wel het doen van een aanvraag voor financiering van de overbedelingschuld door de broers. Daarbij komt dat voormeld standpunt van [gedaagde 3 in 13-1244 ] bekend was bij de broers op het moment dat de afspraken werden gemaakt. De broers hebben zich desalniettemin tot deze afspraken verbonden. Aan de broers moet worden toegegeven dat de opstelling van [gedaagde 3 in 13-1244 ] wel aan toedeling van de beleggingspanden in de weg staat of zou kunnen staan, maar op zichzelf is dit geen rechtvaardiging voor de broers om (ook) de afspraak tot het verstrekken van de taxatieopdracht en het aanvragen van een financiering niet na te komen. Aan de taxatie van de beleggingspanden was immers de termijn verbonden voor het regelen van de financiering van de overbedelingschuld en van die termijn was de wijze van verdeling van de beleggingspanden afhankelijk. Dat de broers naar eigen zeggen de afspraken over de roerende goederen wel zijn nagekomen, rechtvaardigt het niet nakomen van de afspraken met betrekking tot de beleggingspanden evenmin. Daargelaten dat de beleggingspanden het meest waardevolle bestanddeel van nalatenschap vormen, hebben de broers niet gesteld en is evenmin anderszins gebleken dat de afspraken over de roerende goederen meer behelsden dan werkafspraken over de bezichtiging van deze goederen.

De handelingen waartoe de broers zich hadden verplicht en die zij niet zijn nagekomen, betroffen de noodzakelijke voorbereidingshandelingen om tot een daadwerkelijke verdeling te komen van het meest omvangrijke gedeelte van de nalatenschap. Gelet op het vorenstaande was met het niet verstrekken van de taxatieopdracht sprake van een zodanige tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst van 13 februari 2014 dat deze de ontbinding daarvan rechtvaardigde. De zus stelt onweersproken dat de broers niet voldaan hebben aan de sommatie tot nakoming van de overeenkomst van 13 februari 2014, zodat het verzuim van de broers vast staat. Uit het vorenstaande volgt dat de zus op 29 augustus 2014 de overeenkomst van 13 februari 2014 rechtsgeldig buitengerechtelijk heeft ontbonden.

De primaire vordering van de broers ligt daarmee voor afwijzing gereed.

De broers stellen verder dat de zus met de ontbindingsverklaring alleen de afspraken vermeld op pagina 2 van het (extract)proces-verbaal – door de broers aangeduid met 'de grote overeenkomst' – heeft willen en kunnen ontbinden. De zus weerspreekt dat zij niet de gehele overeenkomst van 13 februari 2014 heeft willen ontbinden. De rechtbank overweegt dat niet is gesteld of gebleken dat aan de opmaak van het (extract)proces-verbaal op twee pagina’s een andere reden van partijen ten grondslag lag dan de weigering door [gedaagde 3 in 13-1244 ] om in te stemmen met de overdracht van het beheer van de nalatenschap.

Voorts blijkt uit het in rechtsoverweging 4.6 opgenomen e-mailbericht van 29 augustus 2014 op geen enkele wijze dat de zus slechts een gedeelte van de overeenkomst buitengerechtelijk wilde ontbinden. De subsidiaire vordering ligt daarom eveneens voor afwijzing gereed.

De kosten aan de zijde van de zus in het incident en in de hoofdzaak worden begroot op:

-kosten exploot € 97,31

-griffierecht € 282,00

-salaris advocaat € 1.356,00 (3,0 punten x tarief II € 452,00)

Totaal € 1.735,31.

De hoofdelijke veroordeling in de proceskosten en de daarover gevorderde wettelijke rente worden als onweersproken toegewezen.

in conventie:

de zus te veroordelen in alle kosten veroorzaakt door de oproeping van [gedaagde 3 in 13-1244 ] in deze procedure;

de verdeling van de nalatenschap te gelasten ten overstaan van een door de rechtbank te benoemen notaris, te bepalen dat de executeur niet betrokken zal zijn bij de ten overstaan van deze notaris te voeren verdelingsgesprekken, de zus te veroordelen zich tot deze notaris te wenden en een onzijdig persoon te benoemen voor het geval de zus niet aan deze wijze van verdeling meewerkt;

(voor zover de zus haar vordering ter zake intrekt) de verdeling van de gemeenschappelijke activa en passiva vast te stellen, althans de wijze van verdeling daarvan te gelasten, op de door de broers in hun laatste akte voorgestelde wijze;

met veroordeling van de zus in de kosten van de procedure.

Omdat erflater in zijn testament in die zin heeft beschikt (zie 4.1) heeft [gedaagde 3 in 13-1244 ] gelet op het bepaalde in artikel 4:145 BW tot taak om de schulden van de nalatenschap die tijdens zijn beheer uit de goederen van de nalatenschap behoren te worden voldaan, te voldoen en met het oog daarop de goederen van de nalatenschap te beheren. Uitgangspunt van artikel 4:145 BW is dat de executele moet zijn voltooid alvorens de nalatenschap te verdelen. De ratio van dit artikel is dat het beschikken door de erfgenamen over de goederen van de nalatenschap tot gevolg heeft dat deze goederen niet meer onder het beheer van de executeur vallen, waardoor de executeur deze niet meer te gelde kan maken ter voldoening van de schulden van de nalatenschap. De rechtbank overweegt dan ook in lijn met het arrest van de Hoge Raad van 19 mei 2017 (ECLI:NL:HR:2017:939) dat tijdens de executele verdeling wel tot de mogelijkheden behoort, in het geval dat de deelgenoot die verdeling vordert voldoende feiten en omstandigheden stelt waaruit zijn belang bij die vordering volgt en op grond waarvan aannemelijk is dat de schulden van de nalatenschap zijn voldaan of kunnen worden voldaan uit het vermogen dat zich in de nalatenschap bevindt. De rechtbank stelt vast dat tussen partijen niet in geschil is dat de goederen waarvan verdeling wordt gevorderd niet nodig zijn om de schulden van de nalatenschap te voldoen, dat de nalatenschap van erflater al jarenlang gereed is voor verdeling en dat de taak van [gedaagde 3 in 13-1244 ] als executeur niet meer behelst dan het lopende beheer over de te verdelen bestanddelen van de nalatenschap. De zus heeft haar belang bij het gevorderde voldoende onderbouwd.

De nalatenschap van erflater is inmiddels ruim veertien jaar geleden open gevallen en de erfgenamen kunnen, ondanks diverse pogingen daartoe, geen overeenstemming bereiken over de verdeling daarvan. De zus wordt derhalve in haar vordering tot verdeling van de nalatenschap (en de broers in hun daartoe strekkende vordering in reconventie) ontvangen.

Verdeling van de nalatenschap

Uit de processtukken (het vonnis van deze rechtbank van 11 februari 2015 en de laatst ingediende akten door de zus en de broers) en het verhandelde ter comparitie van

29 september 2017 volgt dat de zus en de broers het met elkaar eens zijn dat de volgende vermogensbestanddelen nog in de verdeling moeten worden betrokken:

Het saldo op bankrekening bij ABN AMRO Bank (C)

De broers vorderen verdeling van het (geringe) saldo op de bankrekening bij ABN AMRO Bank, in die zin dat elk van de erfgenamen een/derde deel van het saldo per datum verdeling toegedeeld krijgt. De zus voert hiertegen niets aan.

De rechtbank zal overeenkomstig het niet weersproken voorstel van de broers beslissen, waarbij het saldo van de bankrekening per de datum van dit vonnis in aanmerking wordt genomen.

De roerende goederen (E)

Niet in geschil is dat de zus en de broers in 2006 een aantal roerende goederen hebben gekozen, dat de zus de door haar gekozen goederen in bezit heeft genomen en dat de door de broers gekozen goederen zich nog in de containers bevinden. Dit betekent dat deze roerende zaken tussen partijen zijn verdeeld. Ingevolge artikel 4:145 lid 1 BW kunnen erfgenamen met medewerking van de executeur over nalatenschapsgoederen beschikken. Dat [gedaagde 3 in 13-1244 ] hieraan heeft meegewerkt, volgt uit de instemming door [gedaagde 3 in 13-1244 ] op

23 september 2005 met de verdeling van de roerende goederen op de wijze als vast te stellen door de boedelnotaris in combinatie met het feit dat de vorenstaande gang van zaken plaats vond onder leiding van de boedelnotaris (zie 4.3 en 4.3.1). Over de verdeling van deze roerende goederen hoeft de rechtbank dan ook niet meer te beslissen.

Wat betreft de overige in de containers opgeslagen goederen verwijst de zus naar de e-mail van de boedelnotaris van 7 juni 2017 (zie 4.3.3). Hoewel de boedelnotaris in die

e-mail schrijft dat de roerende goederen in de opslag zijn toegedeeld aan de broers en dat mitsdien sprake is van een gemeenschap tussen de broers en niet meer van de nalatenschap, kan uit deze e-mail en ook anderszins niet worden afgeleid op welk moment en op welke grond deze roerende goederen aan de broers zouden zijn toegedeeld.

De rechtbank volgt het standpunt niet dat de verdeling moet worden afgeleid uit de omstandigheid dat de zus sinds 2006 geen aanspraak meer maakte op de goederen, omdat uit de processtukken blijkt dat zij wel aanspraak maakte op de waarde daarvan. Voorts leidt de rechtbank uit de afspraak in punt 5 van de overeenkomst van 13 februari 2014 af dat partijen uitgingen van een onverdeeldheid, omdat partijen in die overeenkomst uitdrukkelijk vermelden dat het om 'onverdeelde goederen' in de containers gaat. Het vorenstaande leidt tot de conclusie dat tussen partijen nog steeds een onverdeeldheid bestaat voor wat betreft de overige in de containers opgeslagen goederen. De rechtbank zal daarom de wijze van verdeling daarvan gelasten.

De voorschotbetalingen (F)

Vaststaat dat [gedaagde 3 in 13-1244 ] aan de erfgenamen voorschotbetalingen heeft gedaan en dat hij daarbij de kosten voor transport en opslag van de opgeslagen roerende goederen van ongeveer € 100.000,- geheel ten laste van de broers heeft gebracht.

De broers stellen dat de zus ook een/derde van deze kosten dient te dragen. De zus stelt dat deze kosten uitsluitend voor rekening van de broers komen, omdat deze kosten verbonden zijn aan de roerende goederen en haar uitgangspunt is dat die roerende goederen al aan de broers zijn toegedeeld. Subsidiair dienen deze kosten door de broers te worden gedragen op grond van de redelijkheid en billijkheid.

Zoals hiervoor is overwogen, zijn de roerende goederen nog niet aan de broers toegedeeld. Hoewel het wettelijk uitgangspunt is dat de erfgenamen de uitgaven die ten behoeve van de nalatenschap zijn gedaan naar evenredigheid van hun erfdeel dienen te dragen, brengt het bepaalde in artikel 3:166 lid 3 BW in de gegeven omstandigheden met zich dat de kosten voor opslag en transport van de roerende goederen uitsluitend door de broers dienen te worden gedragen. Hierbij acht de rechtbank het volgende van belang.

Vaststaat dat de zus al sinds 2006 geen aanspraak maakt op de roerende goederen. Uit de

e-mails van [boedelnotaris] volgt dat het eveneens sinds eind 2006/begin 2007 voor de broers duidelijk was dat zij een keuze uit de goederen mochten maken, dat de niet gekozen goederen zouden worden verkocht en dat zonder keuze de kosten voor opslag van deze goederen voor rekening van de broers zouden komen (zie 4.3.1 en 4.3.2). De zus heeft onderbouwd gesteld dat de broers diverse keren door [boedelnotaris] en [gedaagde 3 in 13-1244 ] zijn uitgenodigd om hun keuze met betrekking tot de goederen kenbaar te maken. Niet gesteld of gebleken is dat de broers iets anders aan [boedelnotaris] of aan [gedaagde 3 in 13-1244 ] kenbaar hebben gemaakt dan dat zij niet wilden dat de goederen werden verkocht en dat zij alsnog de roerende goederen wilden bezichtigen alvorens een keuze te maken. Gelet op deze passieve houding van de broers kon niet worden overgegaan tot verkoop van de roerende goederen.

Op enig moment zijn de goederen verscheept vanuit Italië en Zwitserland naar Nederland en daarbij is een deel van de goederen beschadigd geraakt. Inmiddels zijn de roerende goederen alweer enkele jaren opgeslagen in containers in Nederland. Deze gang van zaken ligt geheel buiten de invloedsfeer van de zus en geheel binnen de invloedsfeer van de broers.

Immers, indien de broers een keuze hadden gemaakt uit de goederen, hadden de resterende goederen verkocht kunnen worden, hadden geen kosten voor opslag en vervoer gemaakt hoeven te worden en had het risico van waardedaling zich niet verwezenlijkt. Gelet hierop brengen de eisen van redelijkheid en billijkheid met zich dat de kosten voor opslag en vervoer uitsluitend door de broers dienen te worden gedragen. Een beslissing over de door [gedaagde 3 in 13-1244 ] uitgekeerde voorschotbetalingen hoeft dan ook niet te worden genomen.

De beleggingspanden in Amsterdam (A)

De vorderingen (B)

De broers stellen onweersproken dat de nalatenschap een rekening-courant vordering (b) heeft op elk van de erfgenamen afzonderlijk en dat de vorderingen op de broers hoger zijn dan de vordering op de zus. De zus verzet zich niet tegen het voorstel van de broers om de rekening-courantvorderingen aan de betreffende erfgenamen toe te delen, onder de verplichting om het bedrag dat een erfgenaam méér verschuldigd is dan het gemiddelde van de drie bedragen samen, met de ander(en) te verrekenen.

De rechtbank ziet aanleiding dienovereenkomstig te beslissen, waarbij de saldi van de betreffende vorderingen per de datum van dit vonnis in aanmerking genomen moeten worden.

De draagplicht voor de schulden (D)

De broers verbinden aan hun voorstel voor de wijze waarop de schulden aan Van Lanschot Bankiers, leveranciers en de accountant intern door de erfgenamen moeten worden gedragen de voorwaarde dat alle beleggingspanden aan hen worden toegedeeld. Zoals hiervoor is overwogen, zal de wijze van verdeling van de beleggingspanden niet op de door de broers voorgestane wijze worden gelast. Partijen stellen overigens niets over de draagplicht voor de betreffende schulden. De rechtbank ziet geen aanleiding om ten aanzien van deze schulden af te wijken van het beginsel dat elke deelgenoot gehouden is een gelijk deel van de schulden te dragen. De rechtbank beslist dan ook dat de broers en de zus jegens de wederpartij verplicht zijn de betreffende schuld elk voor een/derde deel voor eigen rekening te nemen en als eigen schuld te voldoen.

Daarbij wordt opgemerkt dat deze beslissing niets afdoet aan de (hoofdelijke) aansprakelijkheid van elk van hen jegens de schuldeisers.

De positie van [gedaagde 3 in 13-1244 ]

De rechtbank overweegt dat de taak van [gedaagde 3 in 13-1244 ] als executeur als beëindigd beschouwd kan worden, omdat vaststaat dat alle schulden van de nalatenschap zijn voldaan of kunnen worden voldaan uit het vermogen dat zich in de nalatenschap bevindt (zie 8.2.). De nalatenschap is derhalve gereed voor verdeling. Geoordeeld wordt dat het [gedaagde 3 in 13-1244 ] niet is toegestaan aan de afgifte van de goederen van de nalatenschap en aan het doen van rekening en verantwoording de voorwaarde te verbinden dat hem eerst décharge voor zijn beheer wordt verleend (in gelijke zin: rechtbank Arnhem 27 april 1939, NJ 1940/570). De bepaling in het testament van erflater dat het beheer niet eindigt voordat de executeur door de erfgenamen is gedechargeerd (zie 4.1) is wegens haar ongeoorloofde strekking nietig.

De uitleg die [gedaagde 3 in 13-1244 ] geeft aan de artikelen 4:165 BW en 6:52 BW, namelijk dat een executeur de overdracht van het beheer kan opschorten zolang hem geen goedkeuring van zijn rekening en verantwoording is gegeven, vindt geen steun in het recht. De door [gedaagde 3 in 13-1244 ] voorgestane uitleg zou immers tot gevolg hebben dat een executeur – ook in het geval hij zijn taken niet naar behoren zou hebben verricht – er zelf voor zorg kan dragen dat erfgenamen de betreffende executeur niet (meer) op zijn gedrag zouden kunnen aanspreken. De vraag of [gedaagde 3 in 13-1244 ] naast executeur ook afwikkelingsbewindvoerder is (geweest), maakt dit niet anders, zodat de stellingen en verweren die daarop betrekken hebben, onbesproken kunnen blijven.

Het vorenstaande laat onverlet dat de rechtbank bij de wijze van verdeling van de nalatenschap naar billijkheid rekening dient te houden met de belangen van [gedaagde 3 in 13-1244 ] als schuldeiser van de nalatenschap. Ingevolge artikel 4:7 lid 1 aanhef en onder d BW behoren de kosten van executele, met inbegrip van het loon van de executeur, tot de schulden van de nalatenschap. Vaststaat dat [gedaagde 3 in 13-1244 ] ter uitvoering van zijn wettelijke taak in ieder geval nog kosten zal moeten maken voor het gereed maken van de nalatenschap zodat deze op de in dit vonnis gelaste wijze kan worden verdeeld en vervolgens voor het opstellen van de eindrekening en -verantwoording. In de bijzondere omstandigheden van dit geval gelast de rechtbank dat de erfgenamen uiterlijk bij het verlijden van de notariële akte tot toedeling van de beleggingspanden, een bedrag beschikbaar stellen tot zekerheid voor de nakoming van deze (nog niet opeisbare) schuld van de nalatenschap, zijnde het loon voor de laatste werkzaamheden van [gedaagde 3 in 13-1244 ] . Hierbij is van belang dat een deel van deze kosten betrekking heeft op werkzaamheden die noodzakelijk zijn voor de in dit vonnis gelaste wijze van verdeling, terwijl [gedaagde 3 in 13-1244 ] met een ander deel van de werkzaamheden niet eerder kan starten dan nadat het beheer over de nalatenschap is geëindigd.

Uit de gang van zaken tot nu toe volgt in voldoende mate dat het enkel vaststellen van de interne draagplicht voor deze schuld onvoldoende is om zeker te zijn dat deze schuld wordt voldaan. De afwikkeling van de nalatenschap duurt inmiddels bijna vijftien jaar, er zijn al diverse procedures ook tegen [gedaagde 3 in 13-1244 ] gevoerd en vooral bij de broers blijkt van een niet constructieve houding en van een uitermate moeizame relatie met [gedaagde 3 in 13-1244 ] . De vrees van [gedaagde 3 in 13-1244 ] dat de beloning voor zijn werkzaamheden niet vrijwillig zal worden voldaan, is dan ook gerechtvaardigd. Van [gedaagde 3 in 13-1244 ] kan niet gevergd worden dat hij voornoemde kosten voor de voltooiing van zijn wettelijke taak maakt, terwijl er gerede kans bestaat dat hij deze kosten niet vrijwillig betaald krijgt. De rechtbank bepaalt – mede gelet op de eerder aan [gedaagde 3 in 13-1244 ] toegekende bedragen – dat de zus en ieder van de broers in redelijkheid een bedrag van € 15.000,- beschikbaar dienen te stellen voor de hiervoor bedoelde kosten die [gedaagde 3 in 13-1244 ] ten minste nog in de uitoefening van zijn taak dient te maken. Dit totaalbedrag van € 45.000,- dient uiterlijk bij het verlijden van de notariële akte van toedeling van de beleggingspanden bij de notaris te zijn gestort, zodat de notaris na ondertekening van de akte van toedeling het bedrag ter beschikking kan stellen aan [gedaagde 3 in 13-1244 ] .

Het gaat om een geschat bedrag aan kosten, zodat partijen rekening moeten houden met de mogelijkheid dat de kantonrechter het definitieve bedrag aan beloning hoger of lager zal vaststellen. De executeur die tekortschiet in de vervulling van zijn functie heeft weliswaar geen of eventueel slechts gedeeltelijk recht op vergoeding van zijn werkzaamheden, maar de rechtbank heeft op dit moment geen concrete aanwijzingen dat hiervan sprake is. Er is geen aanleiding tot het zekerstellen voor de kosten die [gedaagde 3 in 13-1244 ] mogelijk moet maken, indien hij door de erfgenamen pro se aansprakelijk wordt gesteld. Deze kosten dienen immers niet door de nalatenschap gedragen te worden.

De conclusie

Uitvoerbaarverklaring bij voorraad

De proceskosten

in de zaak met zaak- en rolnummer C/10/439391 / HA ZA 13-1244 ,

in conventie en in reconventie:

Dit vonnis is gewezen door mr. A. Eerdhuijzen, mr. G.A.F.M. Wouters en mr. A.A. Muilwijk-Schaaij en in het openbaar uitgesproken op 11 april 2018.

2518/2294/2484/2053