Rechtbank Limburg 19-04-2018, ECLI:NL:RBLIM:2018:3854

[belanghebbende sub 2] heeft verweer gevoerd tegen het verzoek en daartoe kort samengevat het volgende aangevoerd:

Het verzoek tot beslaglegging van laste van haar dient te worden afgewezen omdat een wettelijke grondslag voor een vordering van verzoekster op haar ontbreekt. De onrechtmatige handelingen waardoor de Gemeente schade heeft geleden zijn immers zonder haar medeweten, door haar voormalig echtgenoot [belanghebbende sub 1] , gepleegd. [belanghebbende sub 2] betwist nadrukkelijk dat zij kennis had, dan wel een redelijk vermoeden, van de herkomst van de in privé bestede gelden. De door de Gemeente aangedragen voorbeelden van extreem hoge uitgaven in de privésfeer worden niet betwist, met uitzondering van de hoogte van facturen door haar gespendeerd in een dameskledingwinkel. De wijze van facturering noemt [belanghebbende sub 2] ‘gebruikelijk’. Voorts voert zij aan dat het hoge uitgavepatroon geen reden was tot argwaan omdat [belanghebbende sub 1] , naast zijn baan bij de Gemeente, nog andere zakelijke activiteiten ondernam waaruit hij inkomsten ontving. De Gemeente heeft niet aannemelijk gemaakt dat [belanghebbende sub 2] zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen/heling of dat haar anderszins iets valt aan te rekenen, zodat er geen grondslag is voor het verzoek jegens haar. [belanghebbende sub 2] stelt voorts dat het beslag excessief is omdat verzoekster voor haar vordering al conservatoir (derden)beslag heeft gelegd op een onroerende zaak en onder een drietal banken.

De gemeente heeft de grondslag van de onderliggende vordering en daarmee van het verzoek aldus aangevuld dat zij belanghebbenden subsidiair aanspreekt uit hoofde van ongerechtvaardigde verrijking. Ter nadere onderbouwing van de grondslag van het verzoek ten aanzien van [belanghebbende sub 2] voert zij het volgende aan. [belanghebbende sub 2] wist of had redelijkerwijs kunnen weten van de frauduleuze handelingen van haar (destijds) echtgenoot. Zulks blijkt genoegzaam uit het in het verzoekschrift met bewijsstukken onderbouwde uitgavenpatroon. [belanghebbende sub 2] erkent o.a. dat er aankopen ten behoeve van haar in de kledingwinkel zijn gedaan en de wijze waarop deze gefactureerd zijn, maar betwist de hoogte van de bestedingen en noemt de wijze van facturering ‘gebruikelijk’, zonder dit verweer met bewijs te onderbouwen. Ook de nevenverdiensten van [belanghebbende sub 1] worden door [belanghebbende sub 2] niet nader onderbouwd of toegelicht. De gemeente stelt dat uit de vaststaande feiten genoegzaam blijkt dat [belanghebbende sub 2] op zijn minst had kunnen vermoeden of kennis heeft gehad dat er iets niet klopte. Zij is niet voor niets in voorlopige hechtenis genomen.

De Gemeente voert voorts aan dat de eerder door haar voor de onderhavige vordering gelegde beslagen maar beperkt doel hebben getroffen omdat onder de derdenbeslagenen ook beslagen liggen van het OM en andere crediteuren, terwijl de onroerende zaak belast bleek met een hoge hypotheek. Haar verhaalpositie is daardoor verzwakt en het verzoek derhalve niet excessief.

Het beslag onder de Stichting Pensioenfonds ABP betreft door [belanghebbende sub 1] en/of [belanghebbende sub 2] opgebouwd pensioen en heeft nu geen direct financieel gevolg omdat belanghebbenden nog niet de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Dit beslag wordt verzocht om te voorkomen dat verhaalsmogelijkheden verloren kunnen gaan als belanghebbende(n) een afkoopregeling sluiten.

De gemeente heeft naar het oordeel van de voorzieningenrechter voldoende aannemelijk gemaakt dat zij tegen [belanghebbende sub 2] een in beginsel bewijsbare vordering heeft, op de gronden zoals vermeld in het verzoekschrift en de ter zitting overgelegde notitie.

Aannemelijk is dat [belanghebbende sub 2] , zo zij al niet in detail op de hoogte was van de frauduleuze handelingen van [belanghebbende sub 1] die voor de Gemeente schade hebben veroorzaakt, daarvan ten minste een gegrond vermoeden moet hebben gehad, dat voor haar aanleiding had moeten vormen zich de uitgaven van [belanghebbende sub 1] ‘van gemeentegeld’ niet te laten welgevallen. Door (ten minste) niet in te grijpen heeft [belanghebbende sub 2] (mede) onrechtmatig jegens de Gemeente gehandeld, althans is een daarop gebaseerde vordering niet bij voorbaat ondeugdelijk te noemen. Zo al geen sprake blijkt van onrechtmatig handelen of nalaten van [belanghebbende sub 2] , is voorshands ten minste aannemelijk dat zij ten koste van de Gemeente is verrijkt. Het staat de Gemeente vrij de grondslag van haar (voorgenomen) vordering en daarmee van het verzoek aldus aan te vullen, en een vordering op deze grondslag lijkt bepaald niet kansloos.

Deze beschikking is gegeven door mr. E.P. van Unen en in het openbaar uitgesproken.