Rechtbank Noord-Holland 16-10-2017, ECLI:NL:RBNHO:2017:10363

Vervolgens heeft de man op 23 mei 2017 de rechtbank verzocht te bepalen dat de man ook vanaf 1 juni 2017 bij uitsluiting gerechtigd zal zijn tot het gebruik van de echtelijke woning. Bij beschikking van 28 juli 2017 heeft de rechtbank overwogen dat het verzoek van de advocaat van de man de mondelinge behandeling van dit verzoek aan te houden door de rechtbank voorafgaand aan de zitting is afgewezen. De advocaat van de man heeft de rechtbank vervolgens bericht dat de man geen andere mogelijkheid ziet dan zijn verzoek in te trekken. Hij was in de veronderstelling dat de zaak was afgedaan en de zitting niet door zou gaan. De behandeling van de zelfstandige verzoeken van de vrouw ter zitting is echter wel doorgegaan.

De rechtbank heeft het verzoek van de vrouw om te bepalen dat de man binnen drie dagen na betekening van de beschikking van 17 (lees: 27) februari 2017 de echtelijke woning dient te verlaten afgewezen, gelet op de limitatieve opsomming van de voorlopige voorzieningen die de rechtbank voor de duur van het scheidingsgeding kan treffen. De rechtbank heeft de man veroordeeld in de kosten van deze procedure.

De man heeft zijn verzoek van 24 juli 2017 om de beschikking van 27 februari 2017 te wijzigen in die zin dat hij bij uitsluiting van de vrouw gerechtigd zal zijn tot het gebruik van de echtelijke woning aan [adres] , voorafgaand aan de zitting ingetrokken, aangezien het de man gelukt is om tijdelijk een onderkomen te vinden.

De man verzoekt thans bij wege van voorlopige voorziening voor de duur van het geding te bepalen dat de vrouw de volgende goederen:

Ten aanzien van het bed hebben partijen ter zitting geen overeenstemming kunnen bereiken. De man stelt dat hij de helft van het bed nodig heeft, gelet op zijn leeftijd, gezondheid en met name zijn suikerziekte. Het bed betreft een elektrisch bed en voor de man is het van belang dat hij met zijn benen omhoog kan liggen.

De vrouw stelt dat het weliswaar twee losse boxsprings zijn, maar dat deze bedden met een hoofdbord aan elkaar verbonden zijn en derhalve niet los van elkaar gehaald moeten worden. Bovendien beschikt de man volgens de vrouw over een bed en is er bij de vrouw grote twijfel over de medisch urgentie.

Op grond van artikel 822, lid 1, aanhef en onder b, van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) kan de rechter bevelen dat ieder der echtgenoten aan de andere echtgenoot beschikbaar zal stellen de goederen tot diens dagelijks gebruik strekkend, alsmede de goederen strekkend tot het dagelijks gebruik van de kinderen.

De betreffende voorlopige voorziening betreft een ordemaatregel. In de toelichting op voormeld wetsartikel staat dat de aanspraken en verplichtingen van elk der echtgenoten voortvloeiend uit het voor hen geldende huwelijksgoederenrecht onverlet blijven bestaan. Met deze voorlopige voorziening kan dus niet een verdeling van de volledige huisraad worden bewerkstelligd. Onder goederen tot dagelijks gebruik worden verstaan: kleding, toiletgerei, persoonlijke papieren, middelen voor de beroepsuitoefening, sportspullen en speelgoed ten behoeve van de kinderen.

Nu het uitsluitend gebruik van de echtelijke woning aan de vrouw is toegekend, met de zich daarin bevindende inboedelgoederen, en het bed geen goed betreft strekkend tot het exclusieve dagelijks gebruik van de man, zal de rechtbank het verzoek van in zoverre afwijzen. Het betreft een goed waarover partijen bij de verdeling afspraken moeten maken.

De vrouw heeft verzocht de inboedel die de man heeft meegenomen en heeft opgeslagen in een loods terug te brengen.

De man stelt dat het verzoek niet voldoet aan de eisen van de wet. Artikel 822 Rv biedt geen ruimte voor een zodanig verzoek in het kader van een voorlopige voorziening. Dit geldt ook voor de verzochte dwangsom. De vrouw maakt overigens niet duidelijk om welke goederen het gaat. Bovendien stelt de man dat hij de woning op 17 augustus 2017 heeft verlaten en niets anders heeft meegenomen dan enkele goederen, die strekken tot zijn eigen dagelijkse gebruik. De vrouw stelt dat de man in samenwerking met de huurder de goederen zou hebben weggehaald, maar dit toont zij niet aan, aldus de man.

Naar het oordeel van de rechtbank valt voornoemd verzoek van de vrouw niet binnen de limitatieve opsomming van artikel 822 Rv. De vrouw is daarom in zoverre niet-ontvankelijk in haar verzoek.

proceskosten

De vrouw heeft verzocht om de man te veroordelen in de proceskosten. Volgens de vrouw gaat het om een procedure waarin geen enkele nieuwe omstandigheid naar voren wordt gebracht die aanleiding zou kunnen vormen tot een ander oordeel van de rechter dan het eerder gegeven oordeel in de beschikking van 27 februari 2017. Bovendien heeft de man wederom zijn verzoek voorafgaand aan de zitting ingetrokken en heeft hij een tegenvordering gedaan, waarmee hij alleen maar probeert te bereiken dat ieder van de partijen zijn eigen kosten dienen te dragen.

Desgevraagd heeft de advocaat van de man ter zitting gesteld dat hij het verzoek tot afgifte van de goederen eerst bij de vrouw heeft neergelegd en dat de advocaat van de vrouw er juist op heeft gewezen dat deze kwestie vandaag aan de rechtbank kan worden voor gelegd, wat niet door de advocaat van de vrouw is betwist.

De rechtbank ziet, gelet op het voorgaande, geen aanleiding om af te wijken van het uitgangspunt dat elk van partijen de eigen kosten draagt, gelet op de aard van de procedure. De rechtbank zal het verzoek van de vrouw daarom afwijzen.