Rechtbank Amsterdam 01-11-2017, ECLI:NL:RBAMS:2017:8292

De zaak is behandeld ter terechtzitting met gesloten deuren van 29 september 2017.

Gehoord zijn: de man en zijn advocaat.

Partijen zijn gehuwd te Suriname. Op het huwelijksvermogensregime van partijen is het Haags Huwelijksvermogensverdrag 1978 (hierna: Verdrag) van toepassing. Partijen hadden ten tijde van de huwelijkssluiting geen gemeenschappelijke nationaliteit. Tevens is gebleken dat partijen nimmer hebben samengewoond, zodat niet geconcludeerd kan worden dat zij een eerste huwelijksdomicilie hebben gehad.

Aangezien de man de Nederlandse nationaliteit heeft, hij nimmer in Suriname heeft gewoond, en – voor zover bij de rechtbank bekend – het gehele huwelijksvermogen zich in Nederland bevindt, volgt de rechtbank de man in zijn standpunt dat de het huwelijksvermogensregime van partijen het nauwst verbonden is met Nederland. Nu is gesteld noch gebleken dat de echtgenoten huwelijkse voorwaarden hebben gemaakt, moet worden aangenomen dat tussen de echtgenoten een algehele gemeenschap van goederen bestaat.

De man verzoekt de rechtbank primair om op grond van de redelijkheid en billijkheid af te wijken van de hoofdregel van artikel 1: 100 BW, waarin staat dat de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap bij helfte dient te worden verdeeld. De man voert daartoe aan dat de vrouw na het huwelijk nooit naar Nederland is gekomen en hij nooit in Suriname heeft gewoond. Hij heeft de vrouw in Suriname ontmoet tijdens een kort verblijf aldaar en is daar met haar gehuwd. Toen de man weer in Nederland was bleek als snel dat de vrouw zwanger was van een andere man, wat zij niet heeft ontkend. Inmiddels is in Suriname het verzoek van de vrouw met betrekking tot de ontkenning van het vaderschap van de man gegrond verklaard. Dit moet alleen nog in de registers worden geregistreerd.

De man merkt op dat hij zijn woning reeds heeft gekocht voor het huwelijk van partijen. De koopsom van de woning is gefinancierd door middel van een hypothecaire geldlening, waarvoor uitsluitend de man zich als schuldenaar heeft verbonden jegens de bank. Een deel van het aankoopbedrag van de woning is door de man voldaan uit zijn privévermogen. De man en de vrouw hebben nimmer samengeleefd in deze woning en de man heeft van meet af aan de hypothecaire lasten voldaan. Hij bewoont de woning alleen en zal daar blijven wonen. Alle overige kosten die betrekking hebben op de woning komen eveneens uitsluitend ten laste van de man. De vrouw heeft tot op heden nimmer bij gedragen aan de lasten van de man met betrekking tot de woning. Gelet op het voorgaande stelt de man dat het in strijd is met de redelijkheid en de billijkheid dat de vrouw wordt beschouwd als mede-eigenaar van de woning. Voorts kan zij onder deze omstandigheden, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid, geen aanspraak maken op de helft van de eventuele waardevermeerdering van de woning, die alleen kan worden gerealiseerd door verkoop van de woning. De vrouw kan, bezien tegen deze achtergrond, evenmin aanspraak maken op de helft van het spaargeld dat gekoppeld is aan de hypothecaire lening.

In het geval uw rechtbank voorbij gaat aan het primaire standpunt van de man, verzoekt de man de rechtbank om, indien wordt bepaald dat de vrouw wel mede-eigenaar

is geworden van de echtelijke woning en recht heeft op de verdeling van de overwaarde, vervolgens te bepalen dat aanleiding bestaat om af te wijken van het voornoemde wettelijk uitgangspunt ten nadele van de vrouw en verzoekt de rechtbank om een bedrag vast te stellen waar de vrouw naar de mening van de rechtbank recht op heeft, voor zover dat minder is de helft van de overwaarde. De man handhaaft in dat geval de verzoeken met betrekking tot de inboedel van de echtelijke woning, de overwaarde van de woning en de spaartegoeden van partijen.

De rechtbank overweegt als volgt. Ingevolge art. 1:100 BW hebben de echtgenoten een gelijk aandeel in de ontbonden gemeenschap, zodat die gemeenschap bij helfte dient te worden verdeeld. Een afwijking van deze regel is niet geheel uitgesloten. Zij kan evenwel slechts worden aangenomen in zeer uitzonderlijke omstandigheden, waarin het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn dat de ene echtgenoot zich jegens de andere beroept op een verdeling bij helfte van de ontbonden gemeenschap.

De rechtbank is gelet op de door de man geschetst gang van zaken omtrent het huwelijk van partijen, het feit dat zij nimmer hebben samengewoond, de vrouw snel na de huwelijkssluiting zwanger bleek te zijn van een andere man, het huwelijksvermogen voornamelijk bestaat uit voorhuwelijksvermogen van de man en de vrouw in de onderhavige zaak geen verweer heeft gevoerd, van oordeel dat er in het onderhavige geval sprake is van zeer uitzonderlijke omstandigheden welke er toe leiden dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn dat de vrouw aanspraak zou kunnen maken op de helft van het huwelijksvermogen.