Rechtbank Amsterdam 01-11-2017, ECLI:NL:RBAMS:2017:7868

Ontkenning vaderschap

In artikel 1:200 lid 6 BW is bepaald dat het kind een verzoek tot gegrondverklaring van de ontkenning van het vaderschap op de grond dat de juridisch vader niet zijn biologische vader is, moet indienen binnen 3 jaren nadat het kind bekend is geworden met het feit dat de juridisch vader vermoedelijk niet zijn biologische vader is. Indien het kind gedurende zijn minderjarigheid bekend is geworden met dit feit, kan het verzoek tot uiterlijk 3 jaren nadat het kind meerderjarig is geworden, worden ingediend. Vast staat dat verzoeker het onderhavige verzoek niet heeft ingediend binnen de daarvoor gestelde termijn.

Verzoeker heeft aangevoerd dat voor zijn erkenning door [naam 3] er veel moest gebeuren. [naam 3] moest scheiden van [naam 4] en [naam 2] moest het vaderschap van [verzoeker] ontkennen. [naam 2] is echter op 8 juli 1976 overleden. [naam 1] heeft destijds wel juridische hulp ingeschakeld, maar om niet meer te traceren redenen is het niet gelukt [naam 3] [verzoeker] te laten erkennen. In het leven van noch verzoeker, noch van [naam 1] en [naam 3] was dat een probleem. Voor alle betrokkenen was duidelijk dat [naam 3] de vader van [verzoeker] was. Ook doordat [verzoeker] in 1981 de achternaam van [naam 3] kreeg, was er weinig gevoel van urgentie voor de erkenning. Pas nu de nalatenschap van [naam 3] moet worden afgewikkeld zijn er problemen ontstaan, doordat het juridisch vaderschap van [naam 3] ten aanzien van [verzoeker] nooit is vastgesteld. Verzoeker stelt dat het vasthouden aan genoemde termijn in dit geval in strijd is met artikel 8 lid 2 van het Europees verdrag tot bescherming van de van de mens en de fundamentele vrijheden (Evrm) .

Voor het oordeel of sprake is van strijd met artikel 8 Evrm is onder meer van belang wat omtrent het biologisch vaderschap van [naam 3] ten aanzien van [verzoeker] is gebleken. Dat is het volgende.

Voor zowel verzoeker, [naam 3] , [belanghebbende 1] en [naam 1] heeft altijd vastgestaan dat [naam 3] de biologische vader is van [verzoeker] . [naam 1] heeft dit schriftelijk verklaard en ter zitting heeft zij dit bevestigd door te zeggen dat zij er 100% zeker van is dat [naam 3] de vader is van [verzoeker] . Zij heeft ook schriftelijk verklaard dat zij in februari 1974 met [naam 3] is gaan samenwonen. In 1981 heeft [verzoeker] de achternaam van [naam 3] gekregen. Ook voor [belanghebbende 1] was dit duidelijk. Verzoeker heeft foto’s overgelegd waaruit volgens hem blijkt dat [naam 3] de vader was van [verzoeker] . Verzoeker en [belanghebbende 1] hebben daarbij terecht gewezen op de uiterlijke gelijkenis op de laatste foto’s tussen [naam 3] en [verzoeker] . Verder heeft verzoeker stukken in het geding gebracht waaruit blijkt dat in 2000 [naam 3] een bedrag aan hem heeft geschonken ter zake waarvan een beroep is gedaan op de fiscale vrijstelling die geldt voor schenkingen aan kinderen. Uit de stukken kan voorts worden afgeleid dat dit beroep is gehonoreerd. Ook zijn stukken in het geding gebracht waaruit blijkt van een samenwerking in vennootschap-onder-firma-verband van [naam 3] en [verzoeker] in 2000 en 2001 en van [verzoeker] , [belanghebbende 1] en [naam 3] vanaf 2015. Verzoeker heeft aannemelijk gemaakt dat een DNA-onderzoek om te kunnen bepalen of zij broer en zus zijn, niet tot de mogelijkheden behoort. Volgens verzoeker bevindt zich in het Academisch Medisch Centrum te Amsterdam nog weefsel van [naam 3] , maar dit weefsel wordt alleen vrijgegeven op grond van een rechterlijk bevel. Verzoeker hoopt, daarbij gesteund door [belanghebbende 1] dat een DNA-onderzoek achterwege kan blijven.

Wat betreft de overschrijding van de termijn in artikel 1:200 lid 6 BW overweegt de rechtbank vervolgens als volgt.

Het stellen van een dergelijke termijn levert in beginsel geen ongerechtvaardigde inmenging in het familie- en gezinsleven van betrokkenen in de zin van artikel 8 Evrm op, nu deze in de wet gegeven termijn noodzakelijk is in een democratische samenleving om de rechtszekerheid te waarborgen en voorts ter bescherming van de belangen van het kind.

In dit geval staat echter vast dat de juridisch vader van [verzoeker] , [naam 2] , niet zijn biologische vader is. Dat is [naam 3] . Voor verzoeker en [belanghebbende 1] , hun moeder en [naam 3] heeft dit altijd vastgestaan. In dit geval ziet de rechtsbank daarom niet in hoe de rechtszekerheid zou worden geschaad bij het niet vasthouden aan bedoelde termijn. Voorts wordt het belang van [verzoeker] niet beschermd door het vasthouden aan de termijn. Hij is inmiddels meerderjarig, is in deze zaak verzoeker en heeft uitgelegd dat hij belang heeft bij vaststelling het vaderschap van [naam 3] ten aanzien van hem. Daarvoor is nodig dat de ontkenning van het vaderschap van [naam 2] ten aanzien van [verzoeker] gegrond wordt verklaard.

Op grond van het voorgaande acht de rechtbank toepassing van de in artikel 1:200 lid 6 BW gestelde termijn in deze zaak naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar. Dit brengt met zich dat toepassing van voornoemde termijn een ongerechtvaardigde inmenging in de zin van artikel 8 lid 2 Evrm betekent. Daarom laat de rechtbank in dit geval de termijn buiten beschouwing en is [verzoeker] ontvankelijk in zijn verzoek tot ontkenning.

Gerechtelijke vaststelling ouderschap