Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 14-09-2017, ECLI:NL:GHARL:2017:8115

Bij emailberichten van 22 februari 2015 en 21 mei 2015 heeft de man de vrouw om financiële informatie verzocht, teneinde de hoogte van de (partner)alimentatie opnieuw te laten beoordelen. In laatstgenoemd bericht heeft de man de vrouw ook expliciet gevraagd hem te laten weten of zij samenwoont.

Om haar moverende redenen heeft de vrouw op beide e-mails niet gereageerd.

De man heeft op 8 maart 2015 particulier onderzoeks- en bedrijfsrecherchebureau [D] B.V. te [E] (hierna: [D] ) schriftelijk opdracht gegeven om een rechercheonderzoek in te stellen naar de vrouw en [C] , teneinde vast te stellen of de vrouw mogelijk samenwoont met [C] en of de vrouw meer inkomsten verwerft dan bekend is bij de man. [D] heeft op 30 november 2015 een onderzoeksrapport uitgebracht (hierna: het rapport). Vervolgens heeft de man op 17 december 2015 een verzoek om (voor zover hier van belang) te bepalen dat zijn alimentatieplicht jegens de vrouw is beëindigd met ingang van 22 februari 2015 ingediend bij de rechtbank. Daarbij heeft hij verzocht te bepalen dat de vrouw gehouden is om aan de man te vergoeden een bedrag van € 9.354,71 in verband met de kosten van het rechercherapport. De man heeft dit verzoek nadien bij brief van 28 april 2016 gewijzigd in die zin dat hij heeft verzocht aan hem te vergoeden een bedrag van

€ 9.854,71.

In het licht van de gemotiveerde betwisting van de man heeft de vrouw niet aangetoond dat de kosten van het door [D] uitgevoerde rechercheonderzoek onredelijk hoog zijn. Vooropgesteld wordt dat de marges van in het kader van artikel 1:160 BW door particuliere onderzoeksbureaus gemaakte kosten ruim zijn, mede gelet op de hoge motiveringseisen die gelden om tot een bevestigende beantwoording van de vraag te kunnen komen of er sprake is van ‘een samenleven met een ander als waren zij gehuwd’. In dit geval heeft [D] gebruikgemaakt van een drietal onderzoeksmiddelen, te weten observatie, digitaal onderzoek en onderzoek op locatie. Allemaal gebruikelijke onderzoeksmethoden die de nodige tijd vergen. Gelet op de aard van de zaak acht het hof de in het rapport verantwoorde - en door de vrouw in het bijzonder bestreden - 50 uren observatie en 10 uren onderzoek op locatie niet buitensporig veel. De observaties zijn een belangrijk onderdeel van het onderzoek geweest en het doen daarvan is nu eenmaal een arbeidsintensieve aangelegenheid. Hetzelfde geldt voor de onderzoeken op twee verschillende locaties.

Het vorenstaande klemt temeer nu de vrouw - daar ter zitting expliciet naar gevraagd - niet heeft kunnen aangeven wat in haar ogen een redelijk bedrag zou zijn voor een onderzoek met de onder 5.3 geformuleerde doelstellingen. De vrouw is nog in de gelegenheid gesteld om het (onderzoeks)dossier op 3 november 2016 in te zien op het kantoor van [D] , maar die kans heeft zij onbenut gelaten. De mogelijk nadelige consequenties daarvan voor de onderbouwing van haar standpunt dienen voor rekening en risico van de vrouw te komen.

De vrouw heeft gesteld dat op basis van de waarnemingen van [D] in april 2015 reeds duidelijk was dat zij en [C] samenwoonden. Volgens haar is het deel van het onderzoek van [D] dat betrekking heeft op de periode daarna daarom onnodig uitgevoerd. De vrouw miskent daarbij echter dat enkel gebruikmaken van hetzelfde woonadres onvoldoende is om van samenleven als bedoeld in artikel 1:160 BW te kunnen spreken. Naar vaste rechtspraak is daarvoor immers tevens vereist dat sprake is van een duurzame samenleving en het vormen van een economische eenheid en daarvoor gelden de hoge motiveringseisen zoals hiervoor vermeld. Aldus is niet gebleken dat de door de man geclaimde kosten van het onderzoek van [D] om deze reden onredelijk hoog zouden zijn.

Al het overige dat de vrouw heeft aangevoerd over onregelmatigheden in de bedrijfsvoering van [D] in zijn algemeenheid en onrechtmatigheid van de door [D] in de onderhavige kwestie verrichte werkzaamheden kan haar in deze procedure niet baten. Vaststaat dat [D] ten tijde van het voor de man verrichte onderzoek naar de vrouw en [C] in het bezit was van de vereiste vergunning. Voor zover de vrouw klachten heeft over de werkwijze van [D] dient zij zich tot dit bureau zelf te wenden. Voor afwijzing van de door de man verzochte kostenveroordeling of tot matiging van het door de vrouw aan hem te vergoeden bedrag wegens een vermeende onrechtmatige daad van [D] jegens de vrouw is hier geen plaats. De man heeft [D] gerechtvaardigd opdracht gegeven onderzoek te doen en mocht er daarbij op vertrouwen dat [D] handelde overeenkomstig de regels die voor haar als onderzoeksbureau golden.