Gerechtshof Amsterdam 08-08-2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:3260

Het gaat in deze zaak samengevat om het volgende.

Partijen hebben in 2012 een relatie gekregen die tot eind augustus 2013 heeft geduurd. In het voorjaar/de zomer 2013 hebben zij enige maanden samengewoond in de woning van de man aan de [a-straat] te [B] (hierna: de woning van de man). Voorafgaand aan de samenwoning is de woning van de man verbouwd en opnieuw ingericht. Op 8 mei 2013 heeft de vrouw € 10.000,= van haar vader geleend.

Nadat partijen uit elkaar zijn gegaan hebben zij via Ping berichten aan elkaar gestuurd. Op 8 oktober 2013 heeft de vrouw aan de man geschreven:

“…Uiteraard is het onvermijdelijk tegen je te moeten zeggen, dat ik zsm de geleende 10.000,- euro terug wil, ik heb geld nodig en mijn pa heeft er al n paar keer om gevraagd inmiddels (…)

(…) de grote garderobekast wil je nog overkopen?

(…).”

De man heeft op dezelfde datum geantwoord:

“(…)

Mbt het geld dat jij van je vader hebt geleend en ik niet om heb gevraagd! Ga ik je terug betalen, dit in n tempo dat mij uitkomt, want ik heb het ook niet zoals je weet.”

Op 15 oktober 2013 heeft de man geschreven:

“(…) De spullen die ik zou willen overnemen betreffen de kledingkast en het wasrek. Graag verneem ik daar de overname kosten van.”

Op 17 oktober 2013 reageert de vrouw als volgt:

“(…)

De grote 5 deurs kledingkast (inclusief wasrekje) overname kosten € 1000,-.

(…)

Verder ter volledigheid van de zakelijke afwikkelingen, zal er nog een terugbetalingsregeling getroffen moeten worden mbt de van mij aan jou geleende 10.000,- euro waarvan je eerder al aangaf deze terug te zullen betalen in een door jou te bepalen tempo, graag wil ik weten in hoeveel termijnen je dit concreet verwacht te zullen gaan doen.

(…)”

In grief 1 voert de vrouw aan dat de kantonrechter ten onrechte geen uitvoering heeft gegeven aan artikel 88 lid 3 Rv, nu aan het eind van de comparitie van partijen geen proces-verbaal is opgemaakt van het ter zitting verhandelde, terwijl de kantonrechter heeft nagelaten aan partijen te vragen of voorlezing en ondertekening door partijen achterwege kan blijven.

Deze grief faalt. Daargelaten dat de vrouw nalaat uiteen te zetten wat hiervan het gevolg is geweest/moet zijn voor de beoordeling van de onderhavige procedure, brengt de omstandigheid dat niet aan de formaliteiten van artikel 88 lid 3, Rv is voldaan, niet mee dat het bestreden vonnis niet in stand kan blijven.

Het hof ziet aanleiding eerst de grieven zes tot en met negen te behandelen. In deze grieven komt de vrouw – samengevat – op tegen het oordeel van de kantonrechter dat geen sprake is van betalingen door de vrouw ten behoeve van de man en van een overeenkomst van geldlening tussen partijen. De grieven lenen zich voor gezamenlijke behandeling.

De vrouw voert in hoger beroep aan dat de man in oktober 2013 schriftelijk heeft erkend dat het geld dat de vrouw heeft geleend van haar vader is gebruikt voor de verbouwing van de woning van de man en dat hij het geleende bedrag aan de vrouw zal terugbetalen. De tekst uit het Ping-bericht van 8 oktober 2013 van de man aan de vrouw “mbt het geld dat jij van je vader hebt geleend en ik niet om heb gevraagd! Ga ik je terug betalen, dit in n tempo dat mij uitkomt, want ik heb het ook niet zoals je weet.” kan – aldus de vrouw - niet anders geïnterpreteerd worden dan als een bevestiging dat partijen een overeenkomst van geldlening zijn aangegaan. De man heeft daarop eenmalig een bedrag van € 200,= terugbetaald. Anders dan de man stelt gaat het hier niet om een betaling voor de garderobekast, nu op het moment van betaling in mei 2014 nog niet duidelijk was of de man de kast zou overnemen, aldus de vrouw. Ook is niet juist dat de verbouwing zou zijn betaald met contant geld van de man. De vrouw betwist in dit verband dat de man – zoals hij in eerste aanleg heeft gesteld – indertijd over contant geld beschikte, laat staan dat hij een vaste plek in zijn woning had waar hij contant geld zou hebben liggen. Zij acht het ook onaannemelijk dat er contant geld in de woning zou zijn, omdat partijen tijdens de verbouwing nauwelijks in de woning aanwezig waren en men in het algemeen, gelet op de aanwezigheid van werklieden, geen waardevolle spullen of geld onbeheerd achterlaat. Nu de kantonrechter wel aangetoond acht dat de vrouw een bedrag van € 162,50 heeft betaald voor de huur van een container, had de man in ieder geval moeten worden veroordeeld tot terugbetaling van dit bedrag.

Het hof stelt vast op grond van de stukken en hetgeen partijen ter zitting in hoger beroep hebben verklaard dat partijen beiden stellen dat de verbouwing van de woning van de man contant is betaald alsmede dat deze contante betalingen feitelijk zijn verricht door de vrouw. Partijen verschillen echter van mening over de vraag van wie het geld, waarmee de verbouwingen zijn betaald, afkomstig is geweest. De vrouw stelt dat de betalingen zijn verricht uit haar vermogen en ten behoeve van de man waren en dat partijen in verband hiermee een overeenkomst van geldlening zijn aangegaan. Het geld had de vrouw geleend van haar vader. De vrouw heeft in dit verband verwezen naar de Ping-berichten van 8 oktober 2013. Hierin heeft zij gevraagd om terugbetaling van “de geleende 10.000,- euro”. In reactie hierop heeft de man geantwoord “mbt het geld dat jij van je vader hebt geleend en ik niet om heb gevraagd! Ga ik je terug betalen, dit in n tempo dat mij uitkomt, want ik heb het ook niet zoals je weet.”. Het hof is van oordeel dat deze Ping-berichten de stelling van de vrouw dat sprake is van een geldlening ondersteunen, nu de man daarin verklaart dat hij het geld zal terugbetalen (cursivering door het hof). De stellingen van de vrouw worden ook onderschreven door haar Ping-bericht van 17 oktober 2013, waarin zij schrijft dat er een terugbetalingsregeling getroffen moet worden “mbt de van mij aan jou geleende 10.000,- euro waarvan je eerder al aangaf deze terug te zullen betalen”, mede gelet op het feit dat gesteld noch gebleken is dat de man toen in reactie hierop heeft ontkend dat sprake is van een geldlening of van een toezegging door de man tot terugbetaling van € 10.000,=. Naar het oordeel van het hof heeft de man tegenover deze gemotiveerde stellingen van de vrouw onvoldoende aangevoerd ter onderbouwing van zijn verweer dat de verbouwing is betaald met contant geld van de man dat in de woning lag. Ter zake van voormelde Ping-berichten stelt de man slechts dat de zin “Ga ik je terug betalen” betrekking heeft op de betaling voor de garderobekast. Het hof volgt de man niet in deze stelling, aangezien de man op

8 oktober 2013 nog niet had aangegeven dat hij de garderobekast wilde overnemen. Immers, dit heeft de man pas een week later in zijn Ping-bericht van 15 oktober 2013 laten weten waarna de vrouw op 17 oktober 2013 heeft bericht welk bedrag zij van de man wenste te ontvangen voor de overname van de garderobekast.

Ook de stelling ter zitting in hoger beroep dat hij door zijn werk in de horeca ongeveer € 1.100,= à € 1.500,= per weekend contant aan fooien ontving, acht het hof onvoldoende. Onduidelijk blijft waarom immers waarom de man in oktober 2013 heeft toegezegd de vrouw terug te betalen, indien hij zelf de kosten van de verbouwing voor zijn rekening had genomen. Daarbij komt dat de vrouw de stelling over de contante fooien gemotiveerd heeft betwist. Het had op de weg van de man gelegen zijn werkzaamheden en de contante inkomsten nader te specificeren, temeer nu hij zelf in zijn memorie van antwoord heeft aangevoerd dat hij na zijn schouderoperatie eind 2012 heeft gewerkt als adviseur en inkomsten kreeg uit zijn bedrijf [de B.V.] , waaruit het hof niet kan opmaken dat dit werkzaamheden in de horeca zijn. Daar komt bij dat de man niet afdoende is ingegaan op de stelling van de vrouw dat het onwaarschijnlijk is dat een dermate groot bedrag aan contant geld in de woning wordt achtergelaten terwijl er verbouwd wordt.

Het bewijsaanbod van de man passeert het hof als te vaag en onvoldoende gespecificeerd.

De conclusie is dat de grieven 6 tot en met 9 slagen.

Wat betreft de omvang van de geldlening is het hof van oordeel dat deze tot een bedrag van € 10.000,= is bewezen, gelet op de inhoud van de Ping-berichten van 8 en 17 oktober 2013. De gevorderde verklaring voor recht zal tot dit bedrag worden toegewezen. Gelet op het feit de vrouw heeft erkend dat de man reeds een bedrag van € 200,= heeft betaald, is de vordering tot betaling toewijsbaar is tot een bedrag van

€ 9.800,=. De gevorderde wettelijke rente zal als niet betwist eveneens worden toegewezen, zij het dat het hof deze met ingang van 1 februari 2015 zal toewijzen, de datum die door de vrouw in haar sommatiebrief van 5 januari 2015 is genoemd.

Het hof zal de vordering van de vrouw tot afgifte van de garderobekast afwijzen, nu deze vordering reeds door de kantonrechter is toegewezen en de vrouw tegen dit oordeel geen grieven heeft gericht. Ook de gevorderde vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten tot een bedrag van € 875,= zal worden afgewezen, reeds omdat de vrouw in het hoger beroep geen grieven heeft aangevoerd tegen de afwijzing van het desbetreffende deel van haar vordering in het vonnis van

11 februari 2016.